⁂
— Ողորմություն տվե՞ք, էֆենտի։
— Մանրուք չունիմ։
— Ողորմեցե՛ք, էֆենտի, անոթի եմ։
— Չունիմ ըսի յա՜, հարյուրնոց քայմե մը ունիմ։
— Տվե՜ք, էֆենտի, ես կ՝ավրեմ։
⁂
Հազվագյուտ գեղեցկությամբ, միջակ հանճարով ու անտանելի շաղակրատությամբ օժտված կին մը օր մը իր բարեկամուհիներեն մեկուն կ՝ըսեր.
— Ա՜, չգիտեմ ի՛նչ ընեմ, խումբ մը քծնող երիտասարդներ չորս կողմս պաշարեր են, ձեռքերնուն խալսելու համար ի՞նչ ընեմ չգիտեմ։
— Եթե ինձի հարցունես, ատկե դյուրին բան չկա, բերանդ որ բանաս, կը բավե։
⁂
Առջևի կողմը կուղ տաճիկ մը Հունաստանի մեկ քաղաքը մտնելով՝ հույները սկսան հետը իյնալ։
— Ինչո՞ւ, հարցուցին իրեն, ծրարը կուրծքիդ վրա ես դրեր, քանի որ ամեն մարդ կռնակը կը կրե։
— Գողերը շատ երկրի մեջ ասանկ ընելն է աղեկ, պատասխանեց տաճիկը։
⁂
— Օրիորդ Մարգրիտ, ձեզի համար կըսեն, թե երեսուն տարեկան եք. իրա՞վ է։
— Գործ չունին նե թող ըսեն, ես երբեք չպիտի վկայեմ։
⁂
Անցյալ շաբթու մարդուն մեկը իր բարեկամներեն մեկուն տունը ընտիր գինի կը խմեր, առանց գովելու զայն։
Տան տերը աս տեսնելով՝ վար տեսակեն գինի բերել տվավ։
