ԼՐԱԳՐԻ ԱՌԵՎՏՈԻՐ
Լրագրի առևտուրը սիկարայի թուղթերուն առուտուրը դարձավ։
Հիմա թե որ լրագրածախի մը լրագիր մը տուր ըսես նե՝ կը հարցնե․
— Ո՞ր տեսակեն կուզեք աղա։
— Տեսակը ի՛նչ պիտի ըլլա, հատ մը տուր իշտե։
— Թուղթը աղեկ կ՝ուզես նե՝ Մանզումե մը տամ։
— Մանզումե չեմ ուզեր, Մասիս մը տուր։
— Մասիս տամ ամա, Մասիսը հարուստ մարդու կարդալու լրագիր է, սուղ է, ձեր գործին չգար։
— Ես աժան կուզեմ։
— Աժան կուզես նե՝ Ասիա մը տամ։
— Ասոր մեջ բան չկա ատամ, աս առնեմ տե ինչ ընեմ։
— Կարդա՛ Էֆենտիմ։
— Քանի՞ փարա Է․
— Տասը փարա։
— Տասը՞ փարա մի, հինգ փարայի կուտաս նե կառնեմ, տասը փարա կը տրվի՞ ասանկ սևցած թուղթին, ես տասը փարայի երեք թապաղա թուղթ կառնեմ, հեմ վրան գիր ալ կը գրեմ։
— Հեմ աժան, հեմ աղեկ կուզես նե՝ քեզի աղվոր լրագիր մը կուտամ․
— Տուր նայիմ։
— Ա՛ռ քեզի Օրագիր մը։
— Ասոր խումաշը աղեկ չէ, ինչ է նե, քանի փարա է։
— Տասը փարա, ան ալ քեզի է տեյի, ուրիշներուն քսան փարայեն պակաս չեմ տար։
— Ասիկա քիչ մը աղեկ է ամա, սուգ է աղբար, սուղ, երկու հատին տասներկու փարա տանք նե չւ՞լլար։
