— Էֆենտի, գրիչդ ձգե ու քիչ մը հանգստացիր, մարգդ գնաց,., ա ռ, ա ռ, գրիչը ձեռքդ առ, ուրիշ մը կուգա կոր։
— Առտրվնե մինչև իրիկուն գրել աս քաշվելու բան է... Ուրիշ մը կը մտնե.
— Ատ ի՞նչ ըսել է, ես ստակս կուզեմ։
— Գիր գրած ատենս ասանկ պոռալ կր վայլե՞ պաբոն, ի՞նչ անկր թութ յուն է աս, ահա խորհուրդներս ցրվեցան, ոչ գրածս կրնամ կարդալ և ո՜չ ալ կարդացածս կրնամ գրել- գետնին տակը անցնին անոնք, որ խմբագրի մը զբաղած ատեն անոր քովը կ՚երթան և ստակ կ՚ուզեն, ի՞նչ բարբարոսությոն է աս, լուսավորյալ դարու մը մեջ ստակ ուզելով խմբագրի մը կարծիքները տակնու վրա ընել.., ամենն ալ կորսվին երթան (Բարկությամբ դուրս կեյ նե) պարտքին չափ ալ գիր ունի։
— Այս գիրը ե՞րբ կը լմննա։
— Երբ որ պարտքերը լմննան։
— Անանկ է նե այս խմբագիրը այնքան գիր պիտի գրե, ոը
— Այո՜, գրագիտությունն ալ իր պարտքերուն պարտական պիտի ըլլա։
ԽԱՉԱՏՈՒՐ ՍՐԲԱԶԱՆԻՆ
500 ՈՍԿԻՆ
ճշմարտությունը գտնելը հիմակվան գարուն մեջ ոսկի գտնե