Այս էջը հաստատված է
Հսկա քաղաքի լապտերները վառ
ժպտում են հեռվում անխռով, պայծառ..
Ամայի դաշտում, մթնում անթափանց
Գյուղն է կծկվել ձյան սավանի տակ,
Պառավների պես կնճռոտ, կռացած
Դողում են խարխուլ խրճիթները ցած...
Բուքն է հրհռում դիվային, դաժան՝
Փողոցների մեջ անմարդ ու մռայլ․
Հողմն է հեծեծում անհույս, ահաձայն՝
Սավառնելով սև, մութ գյուղի վրան...
Սով, սառնամանիք պարում են անդուլ
Կտուրների տակ՝ հըռնդյունով խենթ,
Դևերն են ծեծում դռները խարխուլ,
Չարքերն են նստել կրծքերին ամուր,
Եվ կրակ չկա խրճիթներում խուլ...
