Էջ:Heqiat arevi tak.djvu/41

Մութի մեջ հեշտօրոր ու կամաց
Հնչում են խոսքերդ արծաթե.
Ես քո դեմ կրկին թույլ, թովված,
Ու նորից լուսազարդ հեքիաթ է...

Ջրերում երազող ու մարմանդ՝
Լուսինը նիրհում է մեղկանինջ,
Աստղերը ցնորում են անթարթ,
Գիշերը պայծառ է ու թովիչ...

Քնքշանուրբ լույսերում ծածանուտ
Ես ու դու երազ ենք, կարծես թե,
Ո՞վ գիտե, ի՞նչն է ճիշտ, ինչը՝
սուտ,
Ու կարծես թե աշխարհը
հեքիա՜թ է...

1909