Էջ:Ivan Krylov, Fables (Իվան Կռիլով, Առակներ).pdf/17

Գնա մտի՛ր
Մարոյենց տուն,
Նա չափազանց
Բարի կին ե:
—Յես ե՛լ գիտեմ,
Վոր անգին ե,
Բայց վոր նրա
Հորթն եմ կերե՞լ:

— Բկիդ կանգներ,
Լավ չես արել.
Վոր եդպես ե,
Ա՛յ ամաչկոտ,
Հովսեփի մոտ:

—Ե, ի՞նչ ասեմ,
Ես ամառը
Նրա գառը..

—Ո՞ւմ ասեմ ե՛լ,
Հա՛, մեր Զաքին:

—Ես գարնան ել
Նրա մաքին...

—Ո՞վ մնաց ել
Հա՛, երեցը:

—Ես աշնանն ել
Նրա եծը...

—Այ դու ուտես

15