Սպիտակ,
Դաշտերն առավ
Ձյունի տակ:
Անցան պայծառ
Որերը,
Ել վո՞րն ասեմ,
Ել վո՞րը,
Երբ ամեն մի
Թփի տակ
Թե՛ սեղան կար,
Թե՛ ոթյակ:
Յեկան որեր
Ցրտաշունչ,
Ճպուռն ընկավ
Լուռ ու մունջ.
Քաղցած փորին
Ել ի՜նչ յերգ,
Ցուրտը տարավ
Վոտ ու ձեռք:
Զընգր-զընգը
Դողալով,
Ծանր–ծանր
Սողալով
Նա մրջյունին
Ասում եր.
—Գլխիդ մատաղ,
Սանամե՛ր,
