Էջ:Ivan Krylov, Fables (Իվան Կռիլով, Առակներ).pdf/43

Են բոլորը կարծես խաղ ե բնության:
Ել ի՜նչ ձևի գազաններ ու թռչուններ կան,
Ի՜նչ թիթեռներ ու բզեզներ—
Բլոճ, պիծակ ու մժեղներ...
Մեկը կարծես զմրուխտ լինի, մյուսը՝ մարջան:
Զատիկներ կան այնքան մանրիկ,
Գնդասեղի գլխից ել են նրանք փոքրիկ»:
«Հը, փիղը վո՞նց եր, նրան ել տեսա՞ր,
Յես կարծեմ՝ աչքիդ յերեվաց մի սար»:
«Ենտեղ փիղ կա՞»:—«Բա չկա՞»:
«Ներողությո՛ւն, փիղն աչքոըվս չնկավ»:

ԳԱՅԼՆ ՈՒ ԳԱՌԸ

Շոգին՝ մի գառ յեկավ առվից ջուր խմի,
Բայց հանդիպեց փորձանքի՝
Եդ մոտերքում սոված գայլը քաշ եր գալիս:
Տեսավ գառին և ուզում եր վորս անի,
Ապա գործին որինական ձև տալով՝
Բղավեց նա—«Վո՛նց ես, լպիրշ, հանդգնում
Իմ ջուրը պարզ
Պիղծ դնչովդ պղտորել,
Մեջը խառնել տիղմ ու ավազ:
Եդ վարմունքիդ համար ես,
Գլուխդ կանեմ յերկու կես»:
«Յեթե թույլ տա իմ տեր գայլը պայծառափայլ,
Կհանդգնեմ զեկուցել, վոր մի հարյուր քայլ
Դեպի ցած պայծառափայլությունից նորին՝