Էջ:Khachatur Abovyan, Collected works, vol. 7 (Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 7-րդ).djvu/45

fl I* Ղ Ь Գ Ր Ո I» I* 8 II հ Ն Ն էւ г յայն ժամ' թէ ողորմելէ ժողովո։ րղս այս ղորքան տաոսւպանս կրեաց։ Սովն է մէոյ կողմանէ, ցուրտն, հէ. ւանղ ու թիւն ք է միւսոյն, այն զի բազումդ չունէին և զծածկոց կամ հանդե րձ ինչ և ցամաք հացի ևս կարօտ լինեքով. այն ինչ ոմանք յանձն աոեալ զմահ' գնային ճարել զապրոլստ վասն ղաւակաց իւրեան ց, անողորմ Պարսիկք կամ Տա- ճիկք, կամ սպանէին կամ գերի առնէին ղնոսաւ Թաղում ան դա մ աոաքի աչաց մևրոց յափշտակէին նոքա ղանասունս, ղխաշինս, այ֊ 7 րէէն ղգիւ-ղօրայս' ղմարդիկս։ Սուգ և շիւանքպատեալ էր ամենայն ուրեք։ Պէս ժողովո։ րդ% համարես։ թէ' աստ մեռան միմիայն ի սովոյ և ի խոնաւս ւ թ ենէք )։ "Բանթ ողորմելի է ազդն% որ ո'չ փոյթ տանի պահ¬ պան ել գանձն և ղերկիր իւր*)։ Ցերեկոյին էքևացաք ի Գեարգեաո, ուր նմանապէս բնակին տնա֊ լոր զօրական ք։ Զօրապետ մի Ռուս ընկալաւ ղմեզ ի տան ի լրում և եցոյց մեղ զմարդասիրութիւն բազում։ Ամենայն իր°4> [է էր տուն նորա, բայց ինքն ծնեալ և սնեալ ի Պետերրոլրգ, չգիտեմ այնպէս համարեաց1 թէ րարոնն վասն նորա յերկնից եկն։ Ո՜հ, որքան գմո։ար է վասն Եւրոպացի լուսաւորէ ալ անձին, որ սովոր լինելով ընկերու¬ թեան ուսեալ ան ձ անց, պարտէ յայսպիսի անապատի ան ցուց ան ել ղկեանս իւր գառն միայնութեամբ։ Յաոաւօտուն բարեաւ մևա ասա- ցեալ մարդասէր տանուտեաոն մերոլմ, ոլղղեցաք ղէպ է լեառն Բղաւ- գալ (*հվալ)է "ր"յ բարձրանիստ գագաթն էրրև ի հայելւոջ ցուցանէ ղամևնայն չքնաղատիպ դաշտավայրս Լօուոյ։ Անհնարին է նկարել ղտպաւորութիւն и, որ ներգործէ է մեղ աստի։ ճանապարհն պտուտի և պատճաոէ զդժուարութիւն մեծ ստյլից։ Յայն կոյս նորա գետինն սկսանի սակաւ առ սակաւ ցածանալ և հաւասար գւսշտ մի ընդարձակ պատևալ յերկուց կռղմանս ծաոազուրկ լերամբք տանի զքեզ մինչև ի գիւղն Համ ամ լու։ Բնակիչը կողմանցս Հայք են և պարապին մ իմի¬ այն երկրագործութեամբ և խաշնարածութեամբ։ Ի մէջ ճանապարհէն ընդ աոաջ շէնէ քեղ փոքր արձան մ է՝ ջէն- եալ է սեաւ քարէ։ Աստ հանգչին ոսկերք քաջ գնդապետէ մէոյ (%ա- րա մայեօր9) անուամր), որ է ժամանակս Ցիցէանովէ, է գալն յԵրևանէ հարիւր արամրք, առ է տան ել ղպաշար վասն զօրաց, Պա րսիկք յե- ղակարծուստ պատահեն նմա անթիւ զՕրՕք, և նա ընդ րսլոր ճանա¬ պարհն երկայնաձիգ* պատերազմէ փոքու գնգէւ էլրով, այլ վերջապէս վատնեալ գամեն այն վառօդ և ղռումբս, մեռանէ քա ջոլթեամ ր՝ հան¬ դերձ ընկերօք էւրովք։ Փ Ա Մ Բ Ա Կ Կլիմայն Փամբակի ցրտաշունչ է և դառն յոյժ։ Ո՛չինչ պտուղ գոյանայ աստ բաց ի հացէ։ Յայս լերինս չուեն վրանաբնակ Տաճիկ- քըն առ ի արածել ղխաշինս յամառան։ Անցեալ ընդ գիւղսն Հա- մ ամ լու և Պարնի, օրն սկսա։. տարաժամ ել և ամպք թ խպագոյնք ի լերանց րարձրացեալ շրջապատեցին ղմեզ։ Բարոնն աճապարեցաւ, 45