Աւրհնեալդ ի կանայս սուրբ կոյս Մարիամ.
Բանին աստուծոյ տաճար հոգևոր.
Գերսգոյն գըտար դասուցն անմահիցն,
Դրախտ իմանալի երկնային տընկոյն:
Երկինք և Երկիր քեզ երանիցեն,
Զարկօղըն լուսոյն ի քեզ կըրեցեր:
էակիցըն հօր ի քէն մարմնացաւ,
Ընդրեայդ ի բիւրուց ի ծնունդս Եւայի:
Թագ ի գլուխ կանանց, մեծ, զարմանալի,
Ժողովք անմահիցն քեզ սպասաւորին:
Ի մէջ գիշերի շուշան լուսափայլ,
Լոյսն, որ ի հօրէն ի քէն ծագեցաւ.
Խընդա՛, Մարիա՛մ, նորածին մանկամբդ.
Ծընար անաշխատ զանճառ հօր ծընունդն:
Կամաւ զգուշակեալն ի մարգարէից,
Հոգով յղացար զբարձողն անիծից:
Զայնիւ ցնծութեամբ զքեզ բարեբանենք.
Ղամբա՜ր լուսափայլ, մաքրափայլ յուսոյն,
Ճշմարիտ ողկոյզ, այգի վայելուչ,
Մարգարի՛տ անգիւտ, ակըն շափիւղայ:
Յեսայի գոչէ՝ Ահայ կոյս յղսացի
Նոր զարմանալի ծնցի Մանուիէլ:
Շուշան գեղեցիկ, նարդոս մեծագին,
Ուրախ լե՛ր, բերկրեալ, խունկ անուշահոտ,
Չքնաղ տեսութիւն, լեառըն վիմածին՝
Պարծանք կուսանաց սուրբ Աստուածածի՛ն:
