Աղէկսանդր հեծաւ յիւր ձին,
Ցլայգլուխ իւր ձին աննման,
Անցաւ ի յանհուն մեծ գետն
Ու գընաց առ պարսից արքայն:
Աւաղ և հըզօր արքայ,
Վայ թէ գետդ զքեզ կու նենգէ,
Կամ յորձան ալիք դորայ
Անպատեհ ըզքեզ պաշարէ:
Մուխտալ զերիվարրդ քոյ
Վախեցաւ, կանգնիլ չի կարէ.
Յիշեա զարարիչն աստուած,
Զքեզ ի այդ խորոցդ ազատէ:
Ա՛յ ձի, ինչ աղէկ անես,
Զիս ի յայս գետէս խալըսես,
Առնուս իմ հեծեալն տանես,
Դարէհի զօրացն ազատէս:
Զամէն մանուշակ տամ քեզ.
Հազրէվարդ, զինչ որ դուն ուտես,
Փառք արարչին տամ ես,
Որ աշխարհս ընտիր ուժով ես:
Թընտումն որոտումն եղեւ՝
Գըղըրդումն մեծ ահագին.
Հարիւր հազար ձիաւոր
Յայն մէկ օրն ի սար մաշեցին:
