Ճեղքեալ յկրկուս թագաւորին՝
Բագրատունեացն և Արծրունին,
Գագիկ որդին այն Դերենկին,
Կապեալ իւր թագ դէմ Սմբատին,
Որ և կորուստ ելև բնաւին
Հայոց ցեղիս բոլորովին:
Աթոռք բազումք անկանէին,
Տունք ւ ապարանք կործանէին,
Իշխանք անհետ կորնչէի
Ազգօք իւրեանց ջնջեալ հեղձին,
Ազատորեարն ի բաց խլին,
Նման ծխոյ սպառէին,
Եկեղեցիք քանդեալ լինին,
Եւ յաւարի հարեալք գերին,
Գեղք և աւանք աւերէին,
Քաղաքք և բերդք տապալին:
Սակաւ աւուրք ի բաց ջնջին,
Անհայտ, որ նիշ բնաւ չէրևին,
Բոլոր գաւառք Հայաստանին՝
Որպէս խանձողք զերծեալք ի հրին,
Յանցոր անցորդք ճանապարհին
Տեսնալ զգլուխըն շարժէին,
Զարմանք զմիտս ըմբըռնէին,
Շընչեալ ի բաց անցեալ գնային:
Իսկ սինլքորք Բագրատունին,
Թէպէտ սակաւ ամօք կացին,
