— Լավ ա ասում, Սոլոմոն, լավ ա ասում, մենք էլ կբաշխենք, մենք էլ,— ձայնեցին հարբած ձիավորներն ամեն կողմից։
Սոլոմոնն ստիպված եղավ քսակը բանալ։ Այս ու այն կողմից թղթադրամներ թափվեցին։ Կուպրն շտապ-շտապ հավաքում էր ու պարում։
— Դե մի բան էլ ասա ա գնանք,— ծիծաղից բերանը մինչև ականջի տակերը հասած, հռհռալով առաջարկեց Մեխակ կոմիտեն։
Համ հասած ես, համ խակ ես,
Բոլշևիկը թե որ գա,
— Հա՜, հա՜, հա՜,— էնպես պինդ ծիծաղեց Մեխակ կոմիտեն, որ քիչ մնաց ձիուց ցած ընկներ։
— Ա՛ շաշ, Կո՛ւպր, էդ ինչե՞ր ես դուրս տալիս,— վրա պրծավ մի զինվոր։
— Ձեռք մի տա, հիմար,— միջամտեց Մեխակ կոմիտեն։
Քեզ պես տասին կմաշեմ...
— Կերա՞ր․․․, էտ էլ քու բաժինը,— ուրախ տրամադրությամբ ասաց Մեխակ կոմիտեն ու մի քանի թղթադրամ էլ շպրտեց։
Սիրուն-սիրուն բաներ են...
— Ա՛ Կուպր, մեռա՚ծ,— ընդհատեց Սոլոմոնը,— իրիկունը կգաս, որ ուրախացնես։
— Անտոնին էլ բերե՞մ...
— Դու գիտես,— պատասխանեց Սոլոմոնն ու ձին քշեց հեռացող հարսանիքի ետևից։