Էջ:Literature, Harutyun Surkhatian.djvu/205

Այս էջը սրբագրված է

ցան սեղանի շուրջը։ Տանտիկինը այժմ ստիպված եր կերակուրների քանակությունը ավելացնել:


Եֆենդին բարեհաճեց հարցնել «չալկիների» առողջությունը: — Ձեր շնորհիվ ամենքս ել լավ ենք, պատասխանեցին նրանք։ Յերբ կերան, խմեցին, կշտացան, Վառվառեն կրկին դուրս յեկավ իր թագստի տեղից և սկսեց սեղանը հավաքել: Բայց արաղի մեծ ամանը անշարժ մնաց իր տեղում։ Նա արդեն մի քանի անգամ դատարկ գինետուն եր գնացել և լիքը հետ դարձել։ Բաժակները շարունակ պտտվում եյին։ «Չալկիների» գլուխներն ել տաքացան։


— Հիմա սկսեցիք, հրամայեց եֆենդին։


Նրանք սկսեցին։ Փոքրիկ խրճիթը կենդանացավ ասիական յերաժշտության խառնաշփոթ և ադմկալի հնչյուններով։


Եֆենդին գտնվում եր իր սրտի ամենաախորժ տրամադրության մեք։

Քանի րոպեյից հետո արհեստավոր Պետրոսի խրճթի շուրջը և կտուրի վրա հավաքվեցան դրացի կնիկները, աղջիկները և սկսեցին յերդիկներից ու լուսամուտներից նայել և զվարճանալ նվագածության ձայներով։


Վոչինչ այնքան չեր ուրախացնում գյուղացի կնոջը վորպես յերաժշտությունը, վորին նա շատ կարոտ ե մնում, միայն ձմեռը հարսանիքների ժամանակ լսելու բախտ ունենալով:


Փոքր առ փոքր «միջլիսը » տաքացավ և ավելի բաղադրյալ կերպարանք ստացավ։ Արաղի արբեցության և «չալկիների» նվագածության ձայների հետ տիրեց ընդհանուր խառնակությունը։ Ինչպես ասում են՝«շունը ել իր տիրոջը չեր ճանաչում»: Ամեն մարդ գլուխը կորցրել եր։ Միայն եֆենդին զգաստ եր, միայն նա իրան պահել եր իմանում։ Այդ միջնոցին դրսում հավաքված կնիկների և աղջիկների բազմությունը համարձակություն ստացավ և կամաց կամաց ներս մտնելով, նրանք նստեցին Սուսանի և Վառվառեյի մոտ և սկսեցին այնտեղից լսել յերաժիշտներին։


— Պար, պար, բացականչեց եֆենդին ծափ տալով, -պար եմ ուզում։


Այդ միջոցին դրացի Ոհոն, վոր հազիվ կարողանում եր իրան վոտքի վրա պահել, վերկացավ և հանդիսականների միջից բռնելով յերկու փոքրիկ աղջիկների ձեռքից, համարյա զոռով քաշ տվեց, բերեց կանգնեցրեց խրճիթի մեջտեղում:Յերաժիշտները ածեցին տեղային պարի մի յեղանակ։ Փոքրիկ աղջիկները մի փոքր ամաչեցին, մի փոքր կարմրեցան, մի փոքր « չենք կարող» ասացին, վերջապես սկսեցին պարել։