Այ մարդ, այսոր շատ քնեցար ննջեցիր,
առավոտյան հով ժամանակն անցուցիր.
արեգակը ծովի ծայրեն ծագեցավ,
ջերմությունը ձորն ու դաշտը փռվեցավ։
Ընկերներդ վաղ արտերը գնացին,
ցորեն, գարին գերանդիով հնձեցին,
խուրձ կապեցին, բարդ բարդեցին դաշտումը,
նստան հանգչիլ կաղիններու հովումը։
Այ մարգ, վեր կաց, սառը ջրով լվացվիր,
գոտիդ կապե, գերանդիդ առ դաշտ հասիր,
քանի հով ե՝ հունձդ արա, արտումդ,
հունձդ հնձե, մի ծուլանար գործումդ,
Խուրձդ կապե, բարդդ բարդե, տուն արի,
հանգստացիր, յերբ քո հունձդ կատարի.