Էջ:Literature, Harutyun Surkhatian.djvu/695

Այս էջը սրբագրված է

ջլուտը ձեռի սուր ճանկերը մեխեց նրա կոկորդը և սկսեց վագրի նման իր վոսոխի հաստ գլուխը, ատածներով կրծոտել:


Հարվածն անակնկալ եր: Մակարն հանկարծակի յեկավ. նրա դեմքը րոպեյապես կապուտակեց. քունքերի յերակները ճիպոտ-ճիպոտ կանգներին, չռված խոշոր աչքերը իոկույն կարմրատակեցին, և ճակատից ցայտող բալի արյունը կարմիր բծով նախշեց ցեխոտ խմորը։


Միկիտանչին մեռնող արջի պես վորոտաց և կտրված կաղնու նման շառաչունով վայր ընկավ...


— Ոխխա՜յ...- շշնջաց ամբոխը միաձայն: