|
Հետո խանումը սկսեց հավկիթը շուռ տալ։ Տեփուրն առավ ձեռը ու շուռ տալով ասեց.
|
Մին ել շուռ տվուց տեփուրն ու ասեց.
|
Ամեն մի հետ տեփուրը շուռ տալումը, մի հետ «սկլա» յեր
ասում, ու գլխաշորիցը բռնած՝ ընչանք մաշկները մի մին տանիլ
տալի. վերջին ել ասեց.
|
Հետո մի քաղցր ձենով, աղջկեքն ել հետը ձեն ձենի տված, ասեցին.
|
Խանումը, հենց վոր հավկիթը շուռ տվին պրծան, վեր կալավ Վարդիթերի մորը, թե—Խնամի ջան, աչքդ լիս փառք աստծու, անշառ, անխաթա անց կացրինք ես հավկիթը, աստված մին ել ուրախ սրտով, ցամաք աչքով ես որը հասցնի։
— Աղբյուրի անսպառ, խնամի ջան, շնորհակալ ենք, լավ ուրախություն
արիր, մեր աչքի վրա, մեր գլխի վրա. բարեկամներ,
դուք ել բարով հազար բարի, աստված ես ուրախությունը
ամենիդ տանն ել ռաստ բերի։
Իրար շնորհակալություն արին, աստծուն փառք տվին պրծան։
