Այս էջը հաստատված է
Գարնան արևը նորեն
Կը կայծկլտար եթերեն.
կույսն անմեղ
Ակնարկ մ՚ուղղեց իր հայլիին
սրտագեղ,
Որ շատոնց է, կիսավեր,
Փոշին մեջ մոռցեր էր:
Ու քարացավ զարմանքեն,
Զի պատկերըն իր դեմեն
ձյունաթույր
Ցույց տար մազերն իր գանգուր.
Արցունք մ՛ինկավ աչքերեն.
— Օրերն ի՜նչ շուտ սահեր են...
