Այս էջը սրբագրված է
- Զհանդերձսն պատառեալ, զգէսս արձակեալ,
- Մերկատիտ ի մէջ աշխարանին կոծէր.
- Ձայն արկանելով ճչէր,
- Ցողրս արտասուաց յադիողորմ գուժի
- Առ հասարակ զամենեսեան լացուցանէր։
Տիրիթը, որ սիրահարված լինելով Փաոանձեմին, սպանել էր ավել Գնելին, հենց այդ սասաիկ կոծի ժամանակ չի համբերում և Փաոանձեմին հայանում է իր սերը։
- Պատգամ յղէր առ կին մեոելոյն, ասէ՝
- Զի «Մի՛ կարի գանձն քո աշխատ աոներ այդչափ,
- Զի այր բարի եմ ես քան գնա.
- Ես սիրեցի գքեզ,
- Վասն այսորիկ մատնեցի գնա ի մահ,
- Զի զքեզ առից ինձ կնութեան»։
- Արդ մինչդեո կոծ մոլութեան դղիակամրն ջայլէին,
- Զայսպիսի պատգամս աոաքէր Տիրիթն,
- Բողոք բառնայր, թէ «Լուտրուք ամենեքեան.
- Զի մահ առն իմոյ վասն իմ եղև.
- Զի որ ինձ ակն եդ՝ վասն իմ զայրն իմ եա սպանանել»։
- Զհերն փետէր, ճչէր ընդ կոծելն։
- Ապա իբրև մեծ իրքն համարձակ յայտնեցան
- Ի լսելիս ամենեցուն,
- Եւ ի ձայնարկուքն ամենայն,
- Եղև նա մայր ողբոցն,
- Եւ ձայնարկուքն ամենայն
- Ի ձայն ողբոցն սկսան նուագել՝
- Զիրոն տրփանացն Տիրիթայ,
- Զակն դնելն, զքսութիւնն,
- Զհնարո մահու ճիւրեղ, զսպանումն.
- Ձայնիէւքն մրմնջոցն ի վերայ սպանելոյն
- Ի մէջ կոծոյն բարբառէին
- Դեդգեդեալ խանդաղատութեամբ։
- Ի նուաճել իւրեանց ձայնիցն՝
- Իրքն յայտնեալ հռչակ հարկանէր.
Բուզ. Դ. 15.
Հետաքրքիրն այն է, որ այս հատվածից իմանում ենք, թե ինչպես Գնելի սպանման վեպը հենց նրա հուղարկավորության կոծի ժամանակ է հորինվում, երգվում և տարածվում: Այդ այնպիսի ժամանակ էր, որ մի սերունդ էլ պետք չէր որ անցներ՝ պատմական երգեր ու զրույցներ հորինելու և տարածելու համար: Վիպական պատմական երգերն, ուրեմն, մասամբ ծագած են հենց կոծի երգերից, «լալեաց բանաստեղծութիւնից», այն էլ վիպված եղելություններից անմիջապես կամ քիչ հետո: Դրանք, այդ երգերն
187
