և այլնի համար. բայց առաջաՆում է պահանջ գրելու մի աայնպիսի լեզվով, որ հասկանային ոչ միայն գիտնականները, այլև ուրիշները: Ուստի ծագում են հասկանալի լեզվով ազգային գրականությունները, ազգային գրական լեզուները:
Նախորդ դարերում անհատականությունը ոչնչացած էր, անհատն իրավունք չուներ եկեղեցուց անկախ մտածելու: Վերածնության ժամանակ սկսում են տեսնել մարդու մեջ անձի ազատության գաղափարը: Առաջ են գալիս մարդիկ, որոնք համարձակվում են եկեղեցու պես չմտածել:
Այդ ժամանակներում ավելի մոտից ծանոթանում և ուսումնասիրում են անտիկ, այսինքն՝ հին հունական և լատինական արվեստը, գրակա– նութէ"ւնն ու փիւիէէսվէաչաքւ^^Շ՛ 1>նվում է սեր անտիկ դրականսէթւո՚ն ընտիր ձևերի և ձցասսէ կյանքի ե ստեղձացսրձսւթ1"՚ք՛ ^աթսՓյուն տալու անտիկ աշխարհի կսպասւրաչին. Աչգենհամարեչ այս նար կաւլասլ~ րայի հիմնական հատկանիշր, սւոտի ե ձապել է էվերաձնսւթյու^է աեր. ՚քի^Ըւ իթրե անտիկ կուչասւրայի վերաձնսվէյուն քնգգեմ միքնապարչան ճգնավորական և սցպաստիկական կոՀտսւրայիէ երր միքնացարր եգեչ I միակերպ անկման շյպան, չի թսվանգակեչ ալ մի ներքին զարգացոսր, և անտիկ կաւտուրայի ազպեցաթյամք վերաձնվել են գիտաւթւո>^, ՚իիլիսոփայո,թյուն, արվեստներ ս, գրականսՓէ“ն՛ Յմերմելսվ անտիկ կուլտուրայի զորեղ ազղեցաւթէ՚՚՚^Շ *»*•>< է սակայն, որ վերա, ծնությանն իրոք արգասիք է ներքին ումերի վրա Հիմնված անրնգհատ զարգացման, և դրա արմատները գանվսյ են ավեյի ևս հին մամտնտկ. ներոս/ւ Վերածնության վաղ շրչանի սկիգքն եղել Հ միէնադարյան քարե֊ պաշտությտն մամանակւ Այսպես՝ վերածնսէթյուե են տեսնում Դանտեխ (128Տ–11Տք) և մի քանի ուրիշների մեշ՛ յնաչելսվ նրանց րարեպայ֊ տությանք և միստիցիզմին։ նույնը երեանէգաչիո նաե թրովանսի արու, րադուրների և գերմանական մինեղենգերների երգերի մեք, որոնք նախա. կարապետներն են վերածնությանւ Ապա բանաոաեզծսՓյան ու պրոզայի մեջ ստեղծվում են նոր գրական ձեեր և տեսակներ, որսեց մի մասը փռ խաոոլթրմւ են անտիկ գրականսՓյաեիցւ Գրանցից են, սրին֊կ, Գան– տեի էԱստվաձային կոմեդիան*, հոլակավոր սոնետները Պեարտրքայի (էՏ04–1է74), նովեԱաները թոկայիոյի (1213—1375). էպիգրամմա. սատիրա և այլն, ■ գրականսՓյունը, ինչպես ե արվեստն ընդհանրապես, հար. կավ, կտրված յի եղեյ այլագգիների, աաոնձնապես արեեԱան գրական հոսանքներիքէ Բայց 10.րդ գարում գմվար է <«(օ6ձՀ մեզնում անտիկ գի¬ տության, արվեստի ու գրականսՓյան այնպիսի մեծ ծանոթությ՚՚մ– * ազ֊ դեցոՓյսւհ, որի հեաեանքով կերպարանափոխվեր մեր եկեզեցա-ֆեոդա. լական գրականությսէեը։ Անշուշտ ոարտաքին» գիտոէթյ">^^երի հին թարգմանոՓյուններր րոյոքովին մսոացոՓյան տրված չեն եզեւ, բայց, նրանց ուսումն արզեն 19-րգ դարից աոաք խամրած է եղել։ Նույնիսկ
