90
Ապրել էիք ձեր կյանքում,—
Թոռներն արեցին հարցմունք։
«Ո՛հ զավակներ, այդ մասն է
Կին մարդերի վիճակվել,
Մեծ մարք գործեցին եթե,
95
Ձեզ, աստված է հրամայել.
Ես ապրել լավ գիտեի.
Ո՞ւր ես, իմ ջերմ մանկություն,
Իմ սպիտակ ձեռք փափկամորթ․
Կանոնավոր, սիրուն ոտք»։
