տ. 24. լույսերի // [հիշատակությունը]
էջ 205, տ. 4. երկու հատ // [լեզվաձև լույս է երևում]
էշ 206, տ. 22. որ մարդու // [լեզվաձև լույս է երևում]
տ. 22. բնավ չեն // [ենթարկվել]
էջ 209, տ. 1. նոցա համար, որ // [մեզ]
էջ 209, պետիտ, տ. 14. տալու համար, եթե // [ցույց տանք]
տ. 14. ասենք, որ // [տասնը և յոթը]
էջ 211, պետիտ, տ. 11. վարդապետությունը,—թե // [Արեգակը]
տ. 19. այն ժամանակ պիտի // [տեղեկություն տամ]
տ. 20. դատաստանին, կամ // [այն տեղի]
տ. 35. որպես // [ճշմարտություն]
տ. 38. նորա // [քարոզությամբ]
էջ 212, տ. 14. ապա ուրեմն // [հարկավոր էր]
տ. 16. և չեն II [կպչում]
էջ 213, տ. 2. տես և նորա // [ծանոթու<թյունը>]
տ. 20. այս անդամ // [բնական է, որովհետև երկար ժամանակ չեմ խոսել]
էջ 215, տ. 23. մենամարտելու։ // [համար]
տ. 30. սիրական գորձը // [«Ոհ աստված ի՞նչ էր Գայոս Կալիկուլայի, Կլավդիոսի և ներոնի Հռովմը։ Ինչ վարք ու բարք էր այն. Մեսսայի նե, Ադրիպպինե (կրտսեր) Պոպպեա Սաբինա։ Էլ ի՞նչ Սոդոմ։ Խեղճ Բրիտաննիկոս, գուցե դու ես, այդ խումբից ավելի երջանիկը, որ թեև զոհված Ներոնին թշվառ Լոկուստայի (ջնջված՝ դեղատու կնոջ) ձեռքով1, թեև զրկված մի կայսերական պերճ թաղումից2, այնուամենայնիվ չարատավորեցիր Ավդուստոսյան տան պատիվը և միայն դո՛ւ և քեզանից ավելի խեղճ քո քույր Հոկտավինեն։ Բայց ինչ կօգներ այս. արդեն Տիբերիոսը պղծել էր այդ պատիվը հալածելով և վերջապես դեղամահ անել տալով Գերմանիկոսին]. Ջնջված՝ [«ո՜վ բարքեր) Ո՜վ ժամանակներ, Ո՛վ բարքեր»]3 1. Այս թշվառ ֆուրիայի ձեռքով դեղեց կրտսեր Ագրիպպինեն Կլավդիոս կայսեր և ներոնին թադավորեցոլց նորա փոխանակ։ Ներոնը դարձյալ այդ Լոկուստայի ճարտարությամբ դեղեց Բրիտանիկոսին և իբրև վարձ, իբրև նշան կայսերական շնորհակալության, հրաման տվեց այն կնոջը հրապարակում խանութ բանալ և ազատորեն մատակարարել այդ «մահու բաժակը» ամեն նոցա, որ դան ուզել։ Եվ այդ մարդակերպ ճիվաղը (ջնջված՝ «ներոնը») իր անձնասպան լինելու րոպեին ցավում էր աշխարհի վրա, որ զրկվում էր Ներոնի պես մի արտիստից: Գլխիդ դիպչի քո սուտ և բոնի Հափշտակած պսակները նեապոլսում և Աթենքում. խո՜րը գնաս, չի՜ք (ջնջված՝ «նզովյալ») բռնակալ, դո՛ւ էլ, քո ճարտարությո՛ւնն էլ։
2. Հռովմին հայտնի էր Բրիտանիկոսի զոհ լինելը և երբ ներոնը հրամայեց թաղել նորա մարմինը առանց սովորական ծեսերի և գրեթե գաղտագողի, պատահեցավ մի հորդ անձրև։ Ցավակից ժողովուրդը ասում էր թե երկինը լաց է լինում անմեղի մահը և պատվում է նորա թաղումը։
3. Մեր բոլոր հին դպրության մեջ միայն Խորենացին և այն լոկ մի անդամ հիշում է այս տղամարդի անունը։ Առհասարակ պատմության վկայությանը նայելով Գերմանիկոսը եղած է լավ մարդ և սիրելի ոչ միայն հռովմեական լեգիոններին, այլև ժողովրդին իսկ. այս էր գլխավոր պատճառը, որ Տիբերիոսը նախանձելով նորա քաջությանց, հա գթությանը և լավ անունին, ոչ միայն պատերազմի գործը կիսակատար հետ կանչեք նոբան Գերմանիայից, այլև լրտեսներ դնելով հետը ուղարկեց Միջերկրականի
2G—71&
