Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 4.djvu/444

նսւմները մեծ ոգևորությամբ ընդունվեցին լիրեր աչ բուրժուազիայի և Հանրապետական¬ ների որոշ մասի կողմից, որոնք հավատացին պապի է ազատագրական առաքելությանը*, Սակայն 1848 թ. պապը Հրապարակեց հատուկ 'Դիմում*, որտեղ ղատապարտեց Ավստրիայի դեմ մղվող ազգային պատերազմը, Այդ 'Դիմումըէ գրոհի ազդանշան դար¬ ձավ հակահեղափոխական Ուժերի համար ամբողջ Իտալիա յում ։ 1848 թ. պապը փախավ ապստամբած Հոոմից, իսկ 184Я թ. դիմեց կաթոլիկ պե¬ տությունների ղեկավարներին, կոշ անելով Նրանց արշավանք կազմակերպելու Հոոմի Հանրապետության դեմ, 18և9 թ. Հոոմի հանրապետության անկումից հետո վերադաոնաէով Հոոմ, պապր վարում էր շեշտված ոեակցիոն քաղաքականություն, արգելք Հանդիսանալով Հոոմի միացմանը Իտալական թագավորությանը, էյ 84, պետիտ, տ. 16. «12 միփոն մողովրգի երեսնամյա բողոքը Լ արյունաթաթավ մարտիրոսությունը բավական — Նալրանդյանը նկատի ունի ինչս^էք 1830 թ. նո¬ յեմբերի 29-ի լեհական ապստամբությունը ցարական Ռուսաստանի դեմ, որն ավարտվեց պարտությամբ, նույնպես և րազատ քաղաքя Կրակովի 1845 թ. ապստամբությանը ավստրիական տիրապետության դեմ, որը դարձյալ վերջացավ պարտությամբ, և Կրա- կովլ։ վերջնականապես միացվեց Ավստրիական կայսրությանը, Ակնարկվում է նաև 1861 թ. և 1862 թ. սկզրներին Լեհաստանում Դամրրովսկոլ և Պոտեբնիայի գլխավո¬ րությամբ տեղի ունեցած րոնկոլմները և Անդրեյ Պ ոտեբնիայի կապը Գերցենի և 'թեմ- լյա ի վոլյա* կազմակերպության հետ, Ռուս և լեհ հեղափոխականները համաձայնու¬ թյան եկան միասին հանդես գալու և ապստամբության ժամկետը նշանակվեց 1863 թ. գարունը, Անկասկած, այս հայտնի էր նալբանդյանին, որը երևում է նրա Մ. Բակոլնինի Հետ ունեցած նամակագրությունից, էշ 84, պետիտ, տ. 19. «Վկա ենք կոյում լորդ Բայրընի ստվերը» —1812 թ. փետըր- վարի 27-ին 24-ամյա Բայրոնը աոաջին անգամ ելույթ ունեցավ լորդերի պալատում. Նրա ճաոը նվիրված էր բանվոր-լուդիտներին և հնչեց որպես ահեղ մեղադրանք Անգլիայի տիրա¬ պետող դասակարգի հասցեին, 1812 թ. ապրիլի 2! - ին նա դարձյալ հանդես եկավ լոր֊ դերի պալատում, այս անգամ Իոլանդիայի իրավոլնրՆերի պաշտ պանո, թ յամր։ 131J թ.. օգտագործելով բանաստեղծի անձնական դրաման անհաջող ամուսնության կապակցու¬ թյամբ, հետադիմական քաղաքական շրջանները և ամբողջ вբարձր Հասարակ Արյու¬ նը* հաշվեհարդար տեսան ազատաբաղձ և ապստամբ բանաստեղծի հետ' մեկընդմիշտ վտարելով նրան իր հայրենիքից, էջ 84, պետիտ, տ. 20. «երբ ձրիդրիկոս Մեծի աոայ արկությամբ Լենաս տանը նո- չոտվեցուվ Ռուսիո, Պրուսիս և Ավաորիո մեյ...»— Լեհաստանի աոաջին բաժանումը տեղի է ունեցեյ 1772, երկրորդը' 1793 և երրորդը' 1795 թվականներին, Այդ բաժանումը նջա- նակում էր Լեհաստանի Հպատակումը Հարևան երեք պետություններին' Պր,ւսիաէին. Ավստրիային և Ռուսաստանին, Եր։„.րդ բաժանմս՚մր Լեհաստանը ,Էապես ղրկվեց պե- տաղան ինքնավարությունից, էջ 87, տ. 20. «...երբ աոաշարկությունք աոաշարկությանց քամակից նւսոյում են նորան, թողալ այս աշխարհի թագավորությունը, նա յի Տոմարում Ն նիվ սնդանալով մահին է ընկնում»-Ակնարկը վերաբերում է Պիոս IX-ին, որը ամեն կերպ պայքարում էր պահպանելու իր աշխարհիկ իշխանությունը պապական մարզում, էջ 88, տ. 1. «Դուսիո ղերմանաթաթար կաոավարությունը» — Արտահայտությունը պատկանում է Գերցենին, Իր «Ռուսական գերմանացիներ և գերմանական ռուսներ* 444