Ցուսամ, թէ ցվերջ այսր Օգոստոսի լոլայց զ վախճանական վճիո Հնդկական ծայրագոյն ատենի, յորոյ վերայ չիք ատեան ինչ այսր, որ կարիցէ ընդունել բողոք և ընդ դէպս անիրաւութեան, գործն փոխադրի *ի Լոնդոն ’ի վերազնութիւն1 ’ի գերագոյն ատենի պետութեանն Անգլիոյ։
Ահա ներկայ վիճակ Բաբաջանեան գործոյն. եկից այժմ առ հրի֊ տակն հանգուցեալ Տիկնոջ Կատարինեայ Խօջամար
'Ի գրութեանս2 'ի սկզբան թղթոյս յիշելոյ պատմեալ զվիճակէ հրիտա կին, յաւելի և զպատճէն գրութեան իմոյ առ Տիկին Վաովաո Ցովհանչան էլիազ, առ որ գտան ի գումարն։
Առ յիշեալ զիր իմ Տիկինն էլիազի Հ ՚էն դրեաց, որով և խնդրեաց յինէն գնալ առ ինքն յետ վեց աւուրց, այն է յՅ Յուլիսի։
Իբրև ներկա յացեալ առարկի զհրիտակէն, յա չանելով վերստին զե- րեսփոխանութենէս, Տիկինն պատասխանի արար ինձ, թէ (Гորովհետև զգում արդ զայ դ պահանջէր Այվազովսքի վարդապետն որպէս տէր, և որովհետև այժմիկ դուք խնդրէք3 զայն և ցուցնէք զձեզ որպէս և էք իսկ երեսփոխան ազգին, յայն սակս դժուարանամ կատարել զպահանջողոլ- թիւն ձեր, մինչև ոչ հրամայեսցէ ինձ Սուպրիմ Կորտն»։ «Բանզի», յա֊ ւել Տի՛կինն, «չկարեմ կրկին վճարել զմի և զնոյն գումար և ձեզ, և Այ- Վազովսքւոյ, որ երեսփոխան կարգեալ ինքեան զառաջնորդն մեր, պա¬ հանջէր զգում արն, որ և գուցէ վերստին կրկնեսցէ զպահանջողո ւթիւն իւր ընդ ձեռն դատաստանի»։
Առ այս ասացի ցտիկինն — եթէ Այվազովսքին գաղտագողի, զանխուլ զհասարակութենէ արարեալ է զայն և չունի զոչինչ իրաւունս։
«Դուք ասէք այդպէս, իսկ յերեսփոխանական գրութեան աոաքելոյ առ ’ի նմանէ, ստորագրեալ են երևելիք ’ի Նախիջևանայ»։
— Ոչ այդպէս, պատասխանեմ նմա, թէոդոսեցիք են ստորադրողք, գուցէ ընդ անուամբ Նախիջևանցւոց, և Ատեանն Նախիջևանայ չէ զայն ի [տես] [яр համարալ 88, որպէս] խնդրէք [առանց] 151
