Մ. ՆԱԸՐԱՆԴ8ԱՆԻ ԳՐԱԾ ՆԱՄԱԿՆԵՐԸ ԵԱ ԳՐՈԻ1*8ՈԻՆՆԵՐԸ
1846—1866
1846
1. ՏԻՐԱՑՈՒ ՍԱՐԳՍԻՆ
ՊԱՏՈՒԱՐԺԱՆ ՏԻՐԱՅՈՒ ՍԱՐԳԻՍ, ԵՂԲԱՅՐ ԻՄ
ԸUS ՀՈԳԻՈՅ ’Ի ՔՐԻՍՏՈՍ,
Ի բազմաց հետէ զրկեալ ի տեսութենէ Ձերմէ, ի Թախիծ համակիմ, և ոչ զոք գտեալ իմ սրտակից, որպէս Ձերդ եղբայրութիուն կարեկից էր մեզ։ Այժմ տէր Գաբրիէլն Պատկանեան չուեաց ի Տփղիս հրամանալ վեհափառ կաթողիկոսին, և ես մնացի ամենևին որբ ի բարեկամաց։ Բովանդակես ցուք արդ զդաշտս Ափրիկոյ ի քարտեզ նամակի և զլճակս Ասիոյ ի նիւթ սևակի, զանտառս Կովկասու ի գործ դիցուք փոխանակ գրչի, արդեօք կարե մք ի նման բովանդակել զլափազանց հիմարութիուն մերոց քաղաքացեաց, ոչ գոլով ինքեանք յիմարք, զնոյն և որդի՛» իւրեանց տուեալ աշակերտութիրն ումեմն Մկրտչի կարճահասակ լատինա դալանի, կոչեն զնա վարժապետ։ Ո՜վ յիմարութիւն ազդիս Հայոց- կանխաբանութիւն տեառն մերոյ աստի սմին գիւղաքաղաքիս կատարիր քանդի արք ոմանք անաստուածք բերին ի Ղրիմու զարյան այն յիմար և լատին ադա լան և եդեալ զնա դաստիարակ ի վերայ լուսաորչածին որդւոց իւրեանց, մոռացան ամենևին զերախտիս սուրբ վարդապետաց, որք կամէին բնաջինջ առնել այնպիսի ադանդաւոր ի քաղաքաց իւրեանց, այլ կուրացեալքն նախանձու հերքեալ զկանոնս սուրբ վարդապետաց
