Այս էջը հաստատված է
ԳԵՂԱՐՎԵՍՏԱԿԱՆ ԱՐՁԱԿ
ՄԻՆԻՆ՝ ԽՈՍՔ, ՄՅՈԻՍԻՆ՝ ՀԱՐՍՆ
ԳՈՐԾ
ՄԻՔԱՅԵԼ ՆԱԼԲԱՆԴՅԱՆՑ
ԱՐԳՈ ԳՐԻԳՈՐԻ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ
ՍԱԼԹԻԿՅԱՆՑ[1]
ՈՐՊԵՍ ՄԻ ԱՌԱՎԵԼ ԸՆՏԻՐ
ԵՎ
ԱԶՆԻՎ ԱՆԴԱՄԻ ՄԵՐ ԱԶԳԻ
ՆՎԵՐ
ՍԻՐԱԿԱՆ ԵՂԲԱՅՐ
Քո եռանդուն ազգասիրությունը, քո միշտ պատրաստականությունը հառաջամատույց գործակից լինելու ամեն մի բանի, որի խորհուրդը և
- ↑ Նոր Նախիջևանցի վաճառական, որ մի Ժամանակ նյութապես և բարոյապես օժանդակել է «Հյուսիսափայլի» հրատարակիչներին և մինչև 1859 թ․ բարեկամական նամակագրական կապ է պահպանել Մ․ Նալբանդյանի հետ Է։ Սյուի «Թափառական հրեանա» Նալբանդյանի թարգմանությամբ, լույս է տեսել Գ. Սալթիկյանի միջոցներով։ 1857 թ. հունիսի 1-ի նամակում Մ. Նալրանդյանը գրում էր իր մեկենասին. «Եթե դու չլինեիր մեծահոգությունով հանձնառու դորա տպագրությանը, այդ աշխատությունը պիաի մնար ո՞վ գիտի որքան տարի և իմ այնքան տարվա ջանքս և տառապանքս պիտի զուր անցներ, ուրեմն ընդունիր իմ անկեղծ շնորհակալությունս, որպես գրավական մեր անքակտելի բարեկամությանը» (Մ. Նալբանդյան է ԵԼԺ, հ. 4-րդ, էջ 46)։ Հաջորդ նամակներից երևում է, որ Գ. Սալթիկյանը հետագայում ևս օժանդակել է Նալբանդյանին (գուցեև «Մինին՝ խոսք, մյուսին՝ հարսն» վիպակի տպագրության ծախքե՞րը հոգացել)։ 60-ական թվականների սկզբին, սակայն, Սալթիկյանի և Նալբանդյանի հարաբերությունները