Էջ:Mikael Nalbandyan, Collected works, Sovetakan grogh (Միքայել Նալբանդյան, Երկեր, Սովետական գրող).djvu/93

Այս էջը հաստատված է

Դուք, որ օդումն եք լինում,
կամ յոթն կարգ գետնի տակ,
Երկնքում կամ դժոխքում,
Կառած, կապած, թե արձակ։


Պառավները երրորդ անգամ ավարտեցին յուրյանց երդը և պտույտ գալը, և յուրաքանչյուր ոք կանգնեցավ յուր տեղում։ Այս անգամ անթարթ աչքերով նայում էին երեքը միասին պտուկին. գլխավոր պառավի դեմքը առավել զարհուրելի էր նորա գլխի անդադար ցնցվելուց։ Նա մի քանի վայրկյան նայելով պտուկին, ասաց դժոխային ձայնով.— «վերջին գընդակը հալվեցավ»։ Հազիվ թե ասել էր նա այս խոսքը, կատուն մլավեց դարձյալ, և ամենակործան կայծակը դղրդեց Խանլը-Դերեն, որ լցված էր նույն իսկ րոպեին անհամար քուրերով, որոնց հրավիրում էին երեք պառավները.․.

Չկային այնուհետև մեջտեղումը ոչ ձոր, ո՛չ պառավներ, ո՛չ խարուկ, ո՛չ պտուկ և ո՛չ կատու։

Անձրևը կտրած էր բոլորովին, խաղաղ քամին, որ հազիվ թե շարժեցնում էր ծառի ամենաթեթև տերևը, զովացնում էր ամառային տոթը։

Մի մեծ և անծայր սեղան, լուսավորված անհամար մոմերով, որ տնկած էին արծաթի և շափյուղյա մոմակալների վերա, զարդարած ոսկի, արծաթ սպասներով և առատ, յոթը տեսակ մրգերով... Դրած էր մի ծառազարդ այգու մեջ։ Սեղանի ճակատում — աոաջին տեղում, երեք ոսկեզօծ և թավիշով կարած աթոռներ, որոնց վերա երևում էին նստած երեք այնպիսի գեղեցիկ, մատաղահաս, տասնևվեց կամ տասնևյոթն տարեկան աղջիկներ, որ մարդու աչքը կուրանում էր նոցա վերա նայելով․ մանավանդ նորա մեջտեղում նստածը փայլում էր մի առանձին, սքանչելի գեղեցկութենով, որի նմանը դեռևս չէ ստեղծել մարդկային ճարտարությունը։ Երևում էր, որ նա երեքից մեծն էր։ Նոցա մազերը խարտյաշ, երկայն, թափվում էր գանգուրներով ուսերի վերայից մինչև գոտին։ Սպիտակ, թափանցիկ, մարմարիոնյա մարմինները մերկ էին մինչև մեջքերը իսկ մեջքերից ցած, հագած էին մի սպիտակ փրփուրի նման անթափանցիկ պաստառից լայն զգեստ, որ երբեք չէր ծածկում աչքից նոցա մերկությունը...

Աջ ուսերի վերայից դեպի մեջքի ձախ կողմը, ձգած է. ուրարաձև նույնպիսի պաստառից շղարշ, բաց կապույտ գունով, որ հետո մեջքի վերայով դարձյալ աջ կողմը բերած, կապած էր այնպիսի Ճարտարութենով, այնպես քնքուշ, որ պատճառ ունեին օրինակ առնոզ Փարիզի տարազահնարքը, այդ շռայլության հեղինակքը։

Բոլորի գլխին դրած էին սպիտակ և անուշահոտ շուշանի պսակներ՝