Էջ:Misak Metsarents, Collected Works (Միսաք Մեծարենց, Երկերի լիակատար ժողովածու).djvu/280

հետևականությունն էր թատերախաղաձև իր ուրիշ մեկ էջը տէր հրատարակված է մասիսի վերջին թիվերեն մէկուն մեջ։ Եվ տակավին ըսե՜լ թե պ» Հարություն յան է որուն ճաշակներն ու դատաստաններն րնդհանրապես վստահելի է]ւն, այս տեսակ հեղինակի մը մոտ իսկատիպ տեսնելու պատրանքը, կամ ավելի ճիշտըճ ճարպիկությունն ուներ։ Այս հորջորջումը, սակստյն, ճըշմարիտ քննադատության մը արժեքը ունենալէ ավելի—իրականությпւն, զորպ Հարություն յան ինքն ալ շանգիտանար հարկավ, — պարտ ավորված ու փոխադարձ մեծարանքի այն տկարություններեն է, որոնցմ է Հարություն յան ա՜յնքան ունեցավ վերջեր սճ զինքը գետնամած բարևողներուն հանդեպ ։ որոնցմէ է Ենովք Արմեն։ Ավա՜ղ, արգահատեցե'ք, արգահատեց ե'ք այս ինքնագոհ և անդարմանելի միջակությունը ու ծիծաղեցե՜ք իր մեջ մեծամի՜տ ամբարտավանը, պարզամի՜տ կեղծարարր գետ ու տղայամիտ պոռոտախոսը, բայց մանավանդ հտպի՜տը, հտպի՜տը, հտպի՜տը…