տե. երրոր տուն գա` մեռցուր զայն, որովհետև իր ալքերուն մեջ լուլս մը կա' որուն իմաստն է մեռցնե՜լ, մեռցնե՜լ։ Պիմին տուն եկավ, բայց ալքերուն մեջ լույս լկար, ամրողջովին մարած էր, խորամանկ, շա'տ խորամանկ էր ան, ու անխռով հողաթափները բերավ. Պեոթրան ինձի դարձավ ըսավ, ի՞նլ, դուն ինը ամսվան մեջ ավելի լա՞վ կր ճանշնաս զինքր քան ես տասներկու տարիե ի վեր. ղավակ մը իր հայրը կր վշտացնե՞ միթե* ես զինքր կերա֊ կրած եմ* ինք ինծի աղա եղած է* այդ ոլնլտբանություններր կնոջս կամ ինծի անղամ մըն ալ լընես։ «Հետնյալ օրը Պեոթրան ինծի եկավ որ միասին նմույշի հա֊ մար փայտե տուփեր շինենք, ու ըսավ թե կինը քիլ մը ժամանակի համար Պիմիին հետ պարտեզը թողած էր* հետո պատով տուփեր շինեցի և ըսի* եկուր տունդ երթանք ու բան մր խմենք. խնդաց ու ըսավ. երթա՜նք, մ արդուկս։ «Սինը պարտեզը լկար, ու Պիմին լեկավ երբ Պեոթրան ձայ֊ նեց։ Կինն ալ լեկավ. ննջասենյակին դուռը զարկավ Պեոթրան, բայց ան ալ ամուր փակված էր* այն ատեն ինծի նայեցավ' երեսը ճեփ ճերմակ* ուսերովս դուոր վեր վերցուցի, ու ձեղունին վրա խոշոր ծակ մը բացված տեսանք, ուրկե արևը կ՝ իջներ տախտա֊ կամածին վրա* զամբյուղը նետված թուղթեր, կամ սեղանին վրա ցրված խազի քարտեր տեսա՞ծ ես երբեք• կինը մեջտեղ լկար, ու կ՝ ըսեմ քեղի թե ոլինչ կար այդ սեն յակին մեջ կնոջ նմ անոզ* տ ախ֊ տակամ ածին վրա բզկտո լքներ կային, ու այդքան անոնց նայե֊ ցա ու լափազանց անհանգիստ եղա* բայց Պեոթրան քիլ մը ավե֊ լի նայեցավ տախտակամածին, պատին ու ծակին վրա գտնված բաներուն, հետո սկսավ խնդալ, մեղմ կամ բարձրաձայն, ու ես հասկցա։ Փա՜ռք Աստուծո, խենթեցեր էր* բնավ լլացավ, ոլ ալ ա֊ ղոթեց, դուռին մեջ անշարժ կեցավ, ու շարունակեց խնդալ* հետո հարեց* կինս այս սեն յակին մեջ առանձնացեր է, ու Պիմին ձե֊ ղունը ծակեր իջեր է* о ն ուրեմն, այս այսպես է* ծակր գոցենք ու Պիմիին սպասենք, անպատճառ պիտի դա։ «Սենյակը կարգադրելէ վերջ տասը օր սսքասեցինք այդ տու֊ նին մեջ* ու մեկ քանի անղամ Պիմին երևցավ, որ քիլ մը ւսնտա֊ ռեն դուրս կու գար, բայց կր վախնար, որովհետև դիտ եր իր հան֊ ցանքը* տասներորդ օրը երբ դարձյալ եկավ, Պեռթրան զայն կան֊ 170 շեց, ու Պիմի եկավ ծովեզերքէն' ոստոստուն ու աղմկոտ* ձեռքին
— 307 —
