որդու խնայողություններից գոյացած բոլոր հարստությանը տասը ռուբլին, բերավ և տվավ նրան։
— Երկու ժամից ետ ես կվերադառնամ,— ասաց Գևորգը և փողը գրպանը դնելով դուրս պրծավ։
Կարճ միջոցի մեջ նա հանդիպեց բոլոր հագուստ վաճառողների խանութները։
«Լավը, գեղեցիկը և աժանը»,— կրկնում էր նա ամեն տեղ, բայց և ոչ մի տեղ այդ երեք հատկություններով հագուստ չէր գտնվում։
Ինչպես հայտնի է, դեռ մինչև այսօր աղքատի այդ երեք համառոտ պահանջները` «լավը, գեղեցիկը և աժանը» ոչ մի դերձակ կամ հագուստներ վաճառող չէ գոհացրել։ Բայց ի մեծ զարմացումն բոլորիդ, պիտի ասեմ, որ մի անմորուս հրեա այդ բավականությունը տվեց Գևորգին։ Մի րեդինգոտ, մի ժիլետ և մի վարտիք. շատ լավը, շատ գեղեցիկը և շատ աժանը նա յուր պահեստում գտավ Գևորգի համար, և միայն նրա համար: Գևորգը վճարեց քսան և հինգ ռուբլին և նոր հագուստների սեփականատեր դարձավ։ Հենց դրացի խանութում էլ նա գնեց մի նոր գլխարկ։ Այժմ ամեն բան պատրաստ էր:
Տուն վերադառնալով` Գևորգը յուր սրբազան պարտքը համարեց յուր նոր հագուստները հագնել և մի լավ դիտել յուր շնորհքը նոր սեփականության մեջ։
— Ի՞նչ սիրուն սազ է գալիս քեզ այդ տեսակ հագուստը, Գևորգ,— հիացմունքով բացականչեց Թամարը սենյակը մտնելով:
— Իրա՞վ, մայրիկ։
— Այո՛, շատ սազ է գալիս։ Կարծես հենց քեզ վրա ձևած է եղել։
— Գեղեցիկ է կարված, այնպես չէ՞։
— Շատ գեղեցիկ է. իրավ որ շատ գեղեցիկ է, բայց քանիսո՞վ գնեցիր։
—Քսան և հինգ մանեթով։
— Քսան և հի՜նգ, այդքան թա՞նկ։
— Մի՞թե թանկ է, մայրիկ. ընդհակառակը, շատ աժան է։
— Իհարկե, մեզ համար թանկ է: Ի՞նչ է մեր
