վերադառնալ։ Դռնապանին զգուշացրու, որ ներս չթողնե այդպիսիներին,— հրամայեց սրբազանը և Հակոն դուրս գնաց այդ պատվերը ևս կատարելու։
Բ
Լուսարարը, սակայն, իր քայլերն ուղղեց դեպի Մալուխյանի տունը, և, չնայելով, որ գուշակում էր թե սրբազանի նամակը յուր պատիվը շոշափող հաղորդագրություն է պարունակում, այնուամենայնիվ, նա հանգիստ սրտով քաշեց բժշկի տան հնչակը, երբ հասավ նրա մուտքին։
Դուռը բացող ծառան հայտնեց, որ բժիշկը տանն է, ուստի լուսարարը գոհությամբ բարձրանալով սանդուղքներից, մտավ ծառայի ցույց տված ընդունարանը և նստեց մետաքսապատ աթոռներից մինի վրա։
Տասը րոպեից ետ՝ ներս մտավ բժիշկը։
Լուսարարը տեղից բարձրանալով ողջունեց բժշկին խոնարհությամբ և ծոցից հանելով սրբազանի նամակը, տվավ նրան։
— Այս ումի՞ց է,— հարցրեց բժիշկը։
— Առաջնորդից,— եղավ պատասխանը։
Բժիշկը բացավ ծրարը, կարդաց, ապա նամակը դնելով սեղանի վրա, մոտեցավ լուսարարին։
— Դուք հիվա՞նդ եք,— հարցրեց նա մի առանձին հոգածությամբ։
— Ոչ,- պատասխանեց լուսարարը։
— Բարի, բայց և այնպես, մի որևէ թուլություն չե՞ք զգում ։
— Ոչ մի թուլություն։
— Եվ ոչ էլ ջղային անհանգստությո՞ւն ունիք։
— Ես բոլորվին առողջ եմ, պարոն բժիշկ։
— Հըմ... հասկանում եմ. իսկ գիշերները հանգի՞ստ եք քնում ։
— Բոլորովին հանգիստ։
— Բարի. բարի...— Այս ասելով բժիշկը ավելի
