Այս էջը հաստատված է

ՀԱՄՏՈԻՆ.— (իբր անտարբերությամբ) Այո՛։

ԶԱՔԱՐԵ.— Եվ ո՞ր սատանան ներշնչեց քո մեջ այդ գարշելի մատնությունը ։
ՀԱՄՏՈԻՆ.— Նա, որին դու քեզ եղբայր ես անվանում։
ԶԱՔԱՐԵ․— Թող դժոխքը վարձատրե քեզ, հայրենիքի դավաճան։
ՋՈԼԱ․— (Զшքարեին) Իմ ներկայությամբ համարձակվում ես հայհոյել իմ հյուրի՞ն։
ԶԱՔԱՐԵ.— Ես հայհոյում եմ վատարանց մատնիչին։
ԲՈԻՐԱ.— Պատգամավոր, դու ուշանում ես. քո իշխանն սպասում է քեզ։ Գնա՛ և հայտնիր նրան Ջոլա զորապետի պատասխանը։ Իսկ իմ՝ Չարմաղանի որդվո Բուրա-Նուինի կողմից ավելացրու, որ ես իմ հոր անունով կշնորհեմ Ջալալին յուր ազատ իշխանությունը, եթե միայն նա կհամաձայնվի կնության տալ ինձ յուր Ռուզան դուստրը։ Իսկ եթե ոչ, հենց որ մեր պատգամավորը կվերադառնա բացասական պատասխանով, մենք կսկսենք կոտորել ա՛յն հազար կապյալները, որ այդ իսկ նպատակով ժողովել պիտի տանք այստեղ։ Եվ այդ կոտորածը մենք կշարունակենք ամեն օր, մինչև որ Ջալալը կզիջանի մեր կամքին։ Այժմ ազատ ես, գնա՛։ (Դառնալով յուր թիկնապահին)։ Աբու, ընկերացի՛ր պատգամավորին և նրա իշխանի պատասխանը բեր մեզ շուտով։
ԱԲՈՒ.— Գլխիս վրա, տեր։
ՋՈԼԱ.— (հուզված) Բուրա, դու շատ ողորմածությամբ ես վարվում քո հորդ անարգող թշնամու հետ։
ԲՈԻՐԱ.— Ես այդպես եմ կամենում։ (Զաքարեին): Դու ազատ ես (Զաքարեն դրոշակը ձեռքին շրջում է ելնելու յուրայիններով):
ՋՈԼԱ․— (բարկությամբ Զաքարեին) Կամակո՛ր հայ, դու չլսեցի՛ր, երբ քեզ ասացի թե՝ ընդունում եմ ընծաները․․․
ԶԱՔԱՐԵ․— (ցույց տալով ընծաները) Ահա՛ ընծաները։
ՋՈԼԱ.— Եվ դրոշակը։
ԶԱՔԱՐԵ․— Երբ իմ իշխանապետի առաջարկությունը չնդունեցիք, դրոշակն ազատ ետ պիտի դարձնեմ նրան։