հավելվածո սրտի» արտասանեցիր և նա ճշմարիտ էր։ Ինչ անեմ ճշմարիտ, չգիտեմ, պետք է, վերջապես, որ դու ինձ մոտ լինիս, ես առանց քեզ ամեն օր կամաց մեռնում եմ...
Մինչև այստեղ ես քեզ հետ դարձյալ զգացված խոսեցի, բայց խոհեմությունը սկսում է ինձ առաջնորդել. ես կարևոր եմ համարում չափավորել ինձ. բայց միթե իմ այս գրածներս կտխրեցնեն քեզ. ոչ, նրա մեջ տխրեցուցիչ ոչինչ չկա, և այսուհետև էլ տխրելու ոչինչ չունիս. կարծում եմ իմ գալով տագնապը անցավ մասամբ, և երբ դուք այստեղ կգաք, այն ժամանակ բոլորովին կանցնի. մենք ուրախ կլինինք և միասին կլինինք։ Խնդրում և աղաչում եմ, որ որքան հնարավոր է քեզ ուրախ պահես, ամեն դատարկ բաներից չվրդովվես և չվշտանաս։ Մորդ տխրությունն էլ աշխատիր խոհեմությամբ և համոզկեր խոսքերով ցրել։ Կողմնակի խոսողները ժամանակով կլռվին, ամեն փոթորիկ կանցնի, զրպարտությունները կմոռացվին, մեր սրտերը կխաղաղվի և երջանկությունը կընթանա ուղիղ ճանապարհով։ Աշխատիր անթերի գործ դնել բժշկությանդ միջոցները և պահպանել քեզ ամեն վտանգավոր բաներից, ցուրտ է այդ, թե կերակուր, կամ հոգեկան վրդովմունքներ։ Մտածիր, որ դու միայն քեզ համար չես ապրում, այլ մի քանի ուրիշ սրտեր էլ, ի միջի այլոց և իմը... քեզանով են կենդանի և քեզ համար են բաբախում։ Գրիր ինձ տեսնեմ իմ գալս և վերադառնալս առհասարակ ինչ ազդեցություն արավ գործերի դրության վերա. գո՞հ ես դու. գո՞հ է մայրդ, թե ընդհանրապես դժգոհ եք: Արդյոք մորդ սիրտը մի փոքր կարողացա ես ամոքել, թե էլի ինձանից հետո կարծրացավ. կամ առհասարակ ինչ խոսակցությանց առիթ է տվել իմ այդ այցելությունս։ Գրիր նույնպես թե ինչ սրտով ընդունեց մայրդ իմ այս անգամի նամակը, որ իրեն գրել եմ, ես նրան շատ դյուրագորով ճանաչեցի, և նորեն պաշտեելու չափ սկսա սիրել, չգիտեմ ինքը ինչպես է դեպի ինձ առհասարակ։ Յուր վերա գրածներս աշխատիր, անթերի կատարել տաս. զգուշացրու խնդրում եմ, որ քաղցրությամբ ընդունի մերոնց առաջարկությունները և մանավանդ համոզիր, որ մատանին չմերժե: Դեհ ցտեսություն.
