ԼԵՊՈՐԵԼԼՈ— Սպանական գրանդը, աստված իմ,
Գողի նման սպասում է գիշերվան
Եվ վախենում է լույսից։
Անիծվի այսպիսի կյանքը,
Արդյոք երկար պիտի քաշ գամ նրա հետ.
Օ՜հ, ոչ, այլևս ուժ չունիմ․
ՏԵՍԱՐԱՆ Բ
Մի սենյակ: Ընթրիք Լաուրայի տանը:
1 - ին ՀՅՈՒՐ— Երդվում եմ, Լաուրա․
Երբեք դու այսպիսի կատարելությամբ չես խաղացել.
Ինչպես ճիշտ էիր ըմբռնել քու դերը։
ԵՐԿՐՈՐԴԸ֊ — Ինչպես լավ զարգացրիր նրան, ի՜նչ ուժով*
ԵՐՐՈՐԴԸ— Եվ ի՜նչ արվեստով։
ԼԱՈՒՐԱ—Այո՛, ամեն մի շարժումս ու խոսքս
Ինձ հաջողում էր այսօր.
Ես ինքս ինձ ազատորեն
Ոգևորության էի տվել.
Խոսքերը այնպես էին բխում,
Որ կարծես թե նրանց ստեղծում էր սիրտը
Եվ ոչ թե թույլ հիշողությունը։
1-ին ՀՅՈՒՐ— Ճշմարիտ է, հենց այժմ էլ աչքերդ փայլում են
Եվ թուշերդ վառվռում.
Հիացումը քեզանից չի անցնում,
Լաուրա, մի՛ թույլ տուր, որ նա սառչի անօգուտ,
Երգիր Լաուրա, երգիր մեզ մի բան։
ԼԱՈՒՐԱ— Տվեք ինձ կիթառը, (երգում է):
ԲՈԼՈՐԸ— Կեցցե, կեցեե. հրաշալի, աննման։
ԱՌԱՋԻՆԸ— Շնորհակալ ենք, ով կախարդուհի,
Դու դյությում ես մեր սրտերը.
Կյանքի հրապույրներից միայն սիրույն
է զիջանում երաժշտությունը.
Բայց սերը ինքն էլ մի մեղեդի է…
