Էջ:Nar-Dos, Colleced works, vol. 1 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/125

Այս էջը հաստատված է

անհամեմատ ավելի լավ չեմ գրում, վատ էլ չեմ գրում։ Սիրում եմ երբեմն ինքս ինձ կարդալ իմ գրվածքները և ուղղակի ապշում եմ, թե մի՞թե այդ ես եմ գրել — այնքան ոգի, շունչ, եռանդ, թափ, ոճ ու գեղարվեստ կա։ Ահա այս երեկո կկարդամ, և ինքներդ կհամոզվեք, որ ես չեմ ասում, թե շատ մեծ տաղանդ ունեմ, բայց համենայն դեպս աչքի ընկնող տաղանդից էլ զուրկ չեմ։

— Իսկ ի՞նչ է ձեր գրվածքների նյութը։

— Ի՞նչ կարող է լինել սովորաբար վեպերի և բանաստեղծությունների նյութը — սերը։

— Սերը սովորը կուտի, թանը մոլորը, եղբայր Մինաս,— լսվեց Մարիսյանի բարձր ձայնը ներքևից և շուտով երևաց նա ինքը՝ իրեն հատուկ շտապ քայլերով, իր տասը-տասներկու տարեկան փոքրիկ քրոջ հետ, որը սովորաբար տանտիկնություն էր անում մեզ համար։

Հեշտաեռն արդեն եռում էր, և քույր ու եղբայր սկսեցին թեյի պատրաստություն տեսնել։

— Այդ ի՞նչ սիրո մասին էր խոսքդ,— դիմեց Մարիսյանը Փափախչյանին։

— Խոսքը վեպերիս և բանաստեղծություններիս նյութի մասին էր։ Պարոնը հարցնում էր, թե...

Մարիսյանը հանկարծակիի եկածի նման արտահայտություն տվեց դեմքին։

— Ա՛խ, դու գրողությա՞մբ ես զբաղվում,— բացականչեց նա։

— Ինչպե՞ս թե գրողությամբ. հայերեն գրողություն բառ չկա։

— Ներողություն, հանկարծ դուրս թռավ բերնիցս։ Ուզում էի ասել՝ ուրեմն դու վիպասանություն և բանաստեղծությո՞ւն ես անում։

— Դարձյալ հայերեն չէ։

Փափախչյանի շատ լուրջ կերպով արած այս նկատողության վրա Մարիսյանի հետ իմ էլ ծիծաղը բռնեց ակամա։

— Վայ, Մինաս ջան, հոգիդ սիրեմ, կատակ եմ անում,— ասաց Մարիսյանը նորից երկու ձեռքով գուրգուրելով նրա կուրծքն ու մեջքը։— Շատ լավ, շատ հրաշալի գործ ես