Էջ:Nar-Dos, Colleced works, vol. 1 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/575

Այս էջը հաստատված է

Եվ նա ինձ համար բոլորովին անակնկալ կերպով թողեց ինձ ու հեռացավ արագ քայլերով, երևի վախենալով, որ ես իմ հոռետեսությամբ կարող եմ նորից փոխել իր տրամադրությունը իր լավատես ապագայի հեռանկարների նկատմամբ։

Ես մնացի նրա ետևից նայելիս։ Ինձ պարզապես ապշեցրել էր նրա տարօրինակ գրգիռը և մանավանդ համառությունն ու վճռականությունը, որովհետև մինչև այժմ ես նրան ճանաչել էի իբրև շատ հանգիստ, կամազուրկ ու կրավորական բնավորության տեր մի երիտասարդի, որ միշտ լսում էր ինձ։

7

Անցավ մոտ մի ամիս։ Այդ բոլոր ժամանակամիջոցում Գարեգինը ոչ մի անգամ չերևաց։ Ես արդեն այն համոզմանն էի եկել, որ նա թունդ խռովել է ինձնից և վճռել է առանց ինձ պսակվել կամ արդեն իսկ պսակվել է, եթե միայն մերժում չի ստացել Սառայից, ինչպես ես էի ենթադրում։ Բայց ահա մի երեկո եկավ ինձ մոտ աշխույժ ու կենդանի և, այն արտասովոր խանդավառ տրամադրության մեջ, որ համակել էր նրան նշանվելու օրից։

— Ո՞ւր էիր չքացել,— հարցրի։

— Ոչ մի տեղ։

— Բաս էլ չերևացիր։

— Ո՞րտեղից երևայի, քանի որ շունչ քաշելու ժամանակ էլ չունեի։ Ամբողջ օրը փողոցներն ընկած՝ նոր բնակարան էի որոնում։ Հետո օրինավոր տուն-տեղ պիտի դնեի՞, թե ոչ։ Այժմ, որ ամեն բան պատրաստ է, եկել եմ հայտնելու, որ այս կիրակի պսակվում ենք։

— Արդե՞ն։ Իսկ ես կարծում էի...

— Դու շատ բան ես կարծում,— ընդհատեց ինձ Գարեգինը։— Դու այն էլ էիր կարծում, թե այս բանը գլուխ չի գա, կքանդվի։ Քո ջիգրու ոչ ես ձեռք վերցրի նրանից, ոչ էլ նա մերժեց ինձ։ Այժմ այնպես մտերմացել է հետս, որ կարծես մանկությունից իրար հետ ենք մեծացել։

— Իսկ «դու»-ի և «դուք»-ի խնդիրն ի՞նչպես լուծվեց։