Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 3 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/459

Այս էջը հաստատված է

ՊԵՏՐՈՍ։ Է՜-է՜հ, էլի դու քո էշն ես քշում, ես քեզ հետ ի՞նչ խոսեմ։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Ո՛չ թե ես եմ իմ էշը քշում, այլ դու ես քո էշը քշում, եթե ուղիղն ուզում ես իմանալ։

ՊԵՏՐՈՍ։ Ա՜խ, տե՛ր աստված... Լա՛վ, թո՛ղ քո ասածը լինի. ասենք, թե նա այն մտադրությամբ չէր եկել, որ մեզ իմաց անի, թե հարյուր հազար են ուզում. բայց դու ինչ ես կարծում, Սոնային ուզելով, նրանք փող չե՞ն ուզիլ։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Իհարկե, կուզեն։

ՊԵՏՐՈՍ։ Կուզեն, չէ՞։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Կուզեն։

ՊԵՏՐՈՍ։ Եվ ո՞րքան քո կարծիքով։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Ես ի՞նչ գիտեմ ո՛րքան, կուզեն է՛լի...

ՊԵՏՐՈՍ։ Չէ, մոտավորապես... Հարյուր հազար չեն ուզի՞լ... (հեգնորեն) ախր միլիոնատերնե՜ր ենք...

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Ո՞վ գիտե... գուցե պակաս են ուզում։

ՊԵՏՐՈՍ։ Հիսուն հազար ասենք... հ՞ը։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Գուցե էլի պակաս են ուզում։

ՊԵՏՐՈՍ։ Երեսուն հազա՜ր... քսան հազար... տասն հազարից խո պակաս չեն անիլ... կանե՞ն։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Չէ։

ՊԵՏՐՈՍ։ Չէ, բայց հիմա այս բանին ի՞նչ կասես, որ ես ոչ թե տասն հազար, այլ հազա՜ր էլ չեմ կարող տալ...

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Ի՞նչ է ասում...

ՊԵՏՐՈՍ։ Ո՛չ թե տասն հազար, այլ հազար էլ չեմ կարող տալ... իսկ հազարը հիմա կինտոներն էլ լայեղ չեն անում... Հ՞ը, դրան ի՞նչ կասես։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Դու կա՞տակ ես անում։

ՊԵՏՐՈՍ։ Իսկի էլ չէ։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Ճշմարի՞տ։

ՊԵՏՐՈՍ։ Ճշմարիտ։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Բաս որքա՞ն կտաս։

ՊԵՏՐՈՍ։ Ոչինչ... կառաջարկեմ, որ առանց փողի ամուսնանա։

ԵՂԻՍԱԲԵԹ։ Ի՜նչ, խայտառակություն...