Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 3 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/471

ԱՐՍԵՆՅԱՆՑ։ Չէ՛, պետք է ճշմարիտն ասած, որ դու այդ մեկ բանումը շատ ղոչաղ էլ ես, ախպեր... անշնորհքն ես եմ, որ մինչև հիմա մնացել եմ այսպես...

ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ։ Է՛հ, բժիշկներիդ ինչ հարկավոր է կին. տեսնո՞ւմ ես, մեծ մասը холостой են ապրում։

ԱՐՍԵՆՅԱՆՑ։ Ինչո՞ւ, չաղ թիքան ո՞ւմ փորը կծակի։ Ա՜խ, այս անպիտան փողը... Քսա՞ն ռուբլի ես ուզում։

ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ։ Այո. այսօր ևեթ կստանաս։

ԱՐՍԵՆՅԱՆՑ (Փողը տալով): Տոկոսն էլ հետը։

ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ։ Անպատճառ։ Ուրեմն՝ ցտեսություն առժամանակ։

ԱՐՍԵՆՅԱՆՑ։ Սպասի՛ր։ Քանի՞ ռուբլիանոց է մատանին։

ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ։ Հարյուր հիսուն։ Լավ չէ՞։ Հարյուր յոթանասունից պակաս չէր տալիս։

ԱՐՍԵՆՅԱՆՑ։ Ոչինչ, յոլա կգնա։

ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ։ Ի՞նչ ես ասում, հրաշալի բան է։ Ա՛յ, իսկույն կբերեմ, կտեսնես, մեկ այնպիսի բրիլիանտ ունի վրեն, որ նայելը միայն արժե հարյուր հիսուն ռուբլի։

ԱՐՍԵՆՅԱՆՑ։ Բայց չխաբեն, ա՛յ մարդ։

ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ։ Ի՜նչ պտուղն եմ... (Շտապելով դուրս է գնում: Նախասենյակում): Թո՛ղ, թո՛ղ, ի՞նչ ես ուզում։

ԱՐՍԵՆՅԱՆՑ։ Այս ի՛նչ է։

ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ։ (Ծիծաղելով բոթում է ներս Վանոյին, որ հարբած է): Տե՛ս քեզ համար ի՛նչ հյուր եմ բերում, հա՜, հա՜, հա՜... (Գնում է):

ՏԵՍԻԼ VII

Վանո, Արսենյանց

ԱՐՍԵՆՅԱՆՑ։ Ա՜խ, խայտառա՛կ, այդ դո՞ւ ես։

ՎԱՆՈ։ Ձեր ծառան ի՞նչ է ուզում ինձանից, որ՝ քանի գալիս եմ ձեզ մոտ, ինձ միշտ դուրս է անում... ես նրան ի՞նչ եմ արել, հը՞, ի՞նչ եմ արել... մի խեղճ տղա եմ, թողնի գամ, էլի... ես նրան ի՞նչ եմ արել...

ԱՐՍԵՆՅԱՆՑ։ Թո՛րոսյան։

ԹՈՐՈՍՅԱՆ (Առանձնասենյակից): Ի՞նչ է։