Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 3 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/49

Այս էջը հաստատված է

— Սպասիր, հայրիկ ջան, մի ծիծաղիր. մենք սկսել ենք լավ նյութի մասին խոսել: Այ, թող պարոն Շահյանն ասի։ Պարոն Շահյան, ի՞նչ եք կարծում, խարազ Զաքարի Բոլնիս գնալը հիմարությո՞ւն է, թե հավատ։

— Ես չեմ ճանաչում խարազ Զաքարին։

— Հարկ էլ չկա ճանաչելու։ Ընդունեցեք մի հասարակ արհեստավոր, որը ծանրաբեռնված է բազմամարդ ընտանիքով և օր աշխատում է, օր ուտում, իսկ այն օրը, որ ոչինչ չի աշխատում, քաղցած է մնում իր ընտանիքով։ Այդպիսի մի մարդու ուխտ գնալը հիմարությո՞ւն է, թե հավատ։

— Ասա՝ այս ցրտերին և Բոլնիսի պես վաթսուն վերստ հեռու տեղ ուխտ գնալը,— նկատեց Մարությանը։

— Այո, այս ցրտերին և Բոլնիսի պես վաթսուն վերստ հեռու տեղ ուխտ գնալն այդպիսի մարդու համար հիմարությո՞ւն է, թե հավատ։

— Այդ պետք է իրեն՝ խարազ Զաքարին հարցնել,— ոչ իսկույն պատասխանեց Շահյանը և ծիծաղեց։

— Դժբախտաբար, այս րոպեիս նա Բոլնիսումն է. ես ձեր կարծիքն եմ հարցնում, պարոն Շահյան։

Շահյանի դեմքը լարված մտքի արտահայտություն ստացավ։

— Իմ կարծիքով... հիմարություն չէ,— ասաց նա։

— Ուրեմն հավա՞տ։

— Ոչ էլ հավատ։

— Հապա՞։

— Նախապաշարմունք միայն։

— Այդ, կարծեմ, մայրիկս էլ ասաց։

— Դե, հիմար նախապաշարմունք է, բաս ի՞նչ է,— զայրացած կանչեց Թեկլեն։— Ի՞նչ է նշանակում մանր-մունր երեխաներին առնել ու գնալ այս ցրտերին մի քանի օր վայր ընկնել բաց երկնքի տակ։ Հիմարությունից էլ վատ։ Դեռ չեմ ասում, որ նրանք տաք շոր էլ չունին հագնելու։

— Ա՛յ, ա՛յ, մայրիկը մոտեցավ խնդրի լուծմանը։ Հենց այդ պատճառով էլ ասում եմ, մայրիկ ջան, որ խարազ Զաքարի Բոլնիս գնալը հավատից է, և ոչ թե հիմարությունից կամ նախապաշարումից, որովհետև,— լսիր, հայրիկ, ինչ եմ ասում,— որովհետև եթե հավատից և խոր հավատից չլիներ,