Մեծ ուրախությամբ վզովս ես ընկել
Եվ անհուն սիրով սեղմել ես կուրծքիդ։
Քո հպարտությամբ բաբախող կուրծքդ.
Եվ քո զանազան անմեղ հարցերով,
Ջերմ համբույրներով ինձ րոպե անգամ
Հանգիստ չես տվել։— Իսկ ա՞յժմ, ա՞յժմ...
Ո՛չ, խոստովանիր, որ քո գլուխը
Չէ՛ ցավում երբեք։ Խոստովանիր, որ
Մի ուրիշ վիշտ է կրծում քո սիրտը,
Մի ուրիշ բան է տանջում քեզ այդպես։
Օ՜հ, եթե միայն դու գիտենայիր,
Թե իմ սրտիս մեջ ի՜նչ տեղ ես բռնում։
Եթե դու միայն, միայն գիտենայիր,
Թե ո՜րպես ես քեզ սիրում եմ, քույրիկ,
Թե եղբայրական այդ սիրո համար
Ի՜նչ անկարելի բաներ չեմ անիլ,—
Ապա դու այժմ իմ այս խոսքերին
Մի այն լռությամբ չես պատասխանիլ։
Հավատա՛, եղբայր,
Ես ոչինչ չունիմ պատասխանելու։
Այդ պատասխանը
Չէ արդարացնում քո դրությունը։
Ինձ ի՞նչ կա, Սուրեն,—
Ես զարմանում եմ։
Օ՜հ, այդպես միայն
Դու ձևացնում ես։— Ապա՛, եկ այստեղ.
Նայիր հայելում։— Նայի՛ր, լավ նայիր։—
