Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 4 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/246

ՏԵՍԻԼ 5

Նույնք: Մտնում է սպասուհին:

ԱՆՆԱ ՊԱՎԼՈՎՆԱ.— Ի՞նչ ես ուզում։

ՍՊԱՍՈՒՀԻ.— Տիրուհին դռնապանի ձեռքով նամակ էր ուղարկել Վիկտոր Միխայլովիչին։

ԱՆՆԱ ՊԱՎԼՈՎՆԱ.— Ի՞նչ տիրուհի։

ՍՊԱՍՈՒՀԻ.— Ելիզավետա Անդրեևնան, տիրուհի։

ԱՆՆԱ ՊԱՎԼՈՎՆԱ.— Է, հետո՞:

ՍՊԱՍՈՒՀԻ.— Վիկտոր Միխայլովիչը հրամայել է ասել, որ այս րոպեիս կգա ինքը։

ԱՆՆԱ ՊԱՎԼՈՎՆԱ (զարմացած).— Հենց նոր նրա մասին էինք խոսում: Միայն թե չեմ հասկանում ինչո՛ւ։ (Սաշային): Դու չգիտե՞ս։

ՍԱՇԱ.— Գուցե գիտեմ, գուցե և չգիտեմ։

ԱՆՆԱ ՊԱՎԼՈՎՆԱ.— Միշտ գաղտնիքներ։

ՍԱՇԱ.— Լիզան կգա, նա կասի ձեզ։

ԱՆՆԱ ՊԱՎԼՈՎՆԱ (գլուխը շարժելով, սպասուհուն). իսկ հեշտաեռը պետք է տաքացնել։ Առ տար, Դունյաշա։

(Սպասունին վերցնում է հեշտաեռը և գնում է):

ՏԵՍԻԼ 6

Աննա Պավլովնա և Սաշա

ԱՆՆԱ ՊԱՎԼՈՎՆԱ (Սաշային, որ վեր է կացել և ուզում է գնալ).— Հենց այնպես էլ դուրս եկավ, ինչպես որ ասում էի. իսկույն ուղարկել է նրա ետևից։

ՍԱՇԱ.— Ուղարկել է, գուցե բոլորովին ոչ այն նպատակով։

ԱՆՆԱ ՊԱՎԼՈՎՆԱ.— Հապա ինչո՞ւ է ուղարկել։

ՍԱՇԱ.— Այժմ, այս րոպեին, Կարենինը նրա համար նույնն է, ինչ որ Տրիֆոնովնան։

ԱՆՆԱ ՊԱՎԼՈՎՆԱ.— Ա՛յ, կտեսնես։ Չե՞մ ճանաչում նրան, ինչ է։ Նա կանչում է Կարենինին, ուզում է, որ մխիթարի իրեն։

ՍԱՇԱ.— Ախ, մամա՛, ինչքան քիչ եք ճանաչում նրան, որ կարողանում եք կարծել, թե...