Էջ:Nar-Dos, Collected works, vol. 4 (Նար-Դոս, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/49

Եվ այն երկրին տիրապետող թագուհի էր մի այրի.
Մանկամարդ էր և գեղեցիկ, որպես հուրի հրաշալի։
Գերի քաջին տարան նրա մոտ։— Նա հիացավ նրա տեսքով.
Եվ հրամայեց, որ ազատեն նրան շղթայից, ասելով.
«Թեպետ շղթան շատ սազում է վեհությանդ, ո՛վ դու քաջ,
Բայց այս թագն ավելի է, ավելի է և՛ իմ աջ։
Եղի՛ր դու իմ ամուսինս և թագավոր դու եղիր.
Դու իմն ես, ես քոնն եմ, քոնն է և՛ իմ ողջ երկիր»։
Եվ վեհ քաջի չսպասելով պատասխանին, թագուհին
Հրամայում է, որ հագցնեն արքայական ծիրանին։
Եվ հանելով թագն յուր գլխից, շուտ ծածկում է նրա գլխին,
Եվ յուր սպիտակ, փափուկ ձեռքը ուժով դնում է նրա ձեռքին...
Եվ այդ օրից քաջ դարբինը ապրում է նրա պալատում,
Նա գերի է, որպես թռչուն ոսկիապատ վանդակում։
Ոչինչ իսպառ չէ գրավում նրա սիրտը, նրա հոգին,—
Ո՛չ ծիրանին և ո՛չ թագը, ո՛չ իսկ հուրի թագուհին...
Նա շրջում է լուռ ու մռայլ, որպես օրը աշնային.
Նրա մտքում — Հայրենիքն է, յուր դարբնոցն, յուր սիրուհին։

23 հունիսի 1887.