Քանզի պատմեաց նոցա կարգաւ,
Որպէս աստուած արտ հանգեաւ,
Տաճար բանին հօր կոչեցաւ,
Հուրն աստուծոյ ընդ հողն խառնաւ:
Որպէս անեղ նկարագրին
Աստուծոյ հօր ծոցոյ որդին,
Առ ի սմանէ զիւրն մարմին
Եւ ձևացոյց զաստուած ի նմին:
Զիարդ փառաց լոյսն անեղին՝
Մարդ ի սմանէ յայտնեալ ծնանի,
Որպէս ջամբողն տիեզերին՝
Ի ստեանց սորա ճաշակ լինին:
Զիարդ կրողն արարածին
Խնամող տածօղ եղականին,
Բազկաւ բարձեալ լինի սորին,
Գզուիլ հաճի զերդ երկրածին:
Որպէս տիրօղն հրաբուն սեռին,
Այլև ստորնոց բանականին,
Հնազանդ որդեակ լինի սմին,
Որ յամենայն ազգ ծանիցին:
Եւ թէ զիարդ հօր իմաստին
Առնու հրաման բանիւ սորին,
Համարձակիլ ի գործ հրաշին՝
Առ ի փոխել զջուրն ի գինին:
