Եւ զդիցամայրն խորտակեաց,
Զբռնութիւն քակեալ դիւաց,
Քարանձաւէն յայն հալածեաց
Եւ սրբութեան տեղիք գործեաց:
Իսկ չար զինուորքն գունդ առնէին
Ընդ հիւսիսի բարձրու լերինն,
Վիրգս ի վիմացն յայն հոսէին,
Ընդ այն և ճիչս արձակէին:
Բարդուղիմեայ զայն տեսանէ,
Բարձրաւանդակ լեառն ելանէ,
Խաչ փոքրիկ անդ օծանէ,
Քարիւ մի զքաջքն արտահանէ:
Զոր և յետոյ սուրբն Գրիգոր
Զարձանն առեալ պահէր ընդ իւր,
Մինչ Տրդատայ մահուանն յաւուր
Երեսին եդ պսակաւոր:
Կանգնէ և անդ կրկին նշան
Յստորոտով լերինն յայն,
Կարկառակոյտ մի սուզական
Ձեռնադրեալ ի մեծ արձան:
Եւ է տեղին յոյժ լեռնափակ,
Պատեալ վիմօք երկնադիտակ,
Իսկ մէջ ծոցոյն հարթայատակ,
Հոսանահերձ վհաքատակ:
