Ղեկօք դրուստ պատշաճավոր
Ով ոք գովէ զքեզ յանկաւոր,
Որ երկնայնոց ես ըղձաւոր
Եւ գերագոյն բաղդատաւոր:
Ոչ ոք յէիցըս մարդկային
Ճառել իշխէ զխորհուրդ քոյին.
Ոչ անմարմին, ոչ երկրածին,
Բայց թէ որդիտ քո միածին:
Րոտեալ սրտիւ ես թախծագին
Անգա ի յիղձըս փափագին,
Ոչ գիտելով ըստ պատշաճին
Յարել ի մի ոտն աև ոտին:
Մաղթեմ ի քէն, խորան բանին,
Թողող զպարտիս իմ բազմագին,
Զի ոչ զարժանն ըստ քո անձին
Երգեալ ետու զներբողինին:
Ես փանաքի գոլով անձին
Չեմ արժանի այսր մասին,
Թէպէտ անունս բոլոր կոչին
Պսակ և տեար Ստեփանոսին,
Այլ այս թըւիս որ յառաջեալ
Եւ բան զբան գոլով ծնեալ,
Նախ մին հարիւր Ներսէս ոգեալ,
Որ պըւէտ Մոկեաց մակձայնացեալ:
