Կործանիչն ազգի մարդկան,
Զի յանձնէ աւերեսցի
Տուն մերոյս առաջնորդական:
Միատեսակ թշնամի,
Հաւասար և համանման,
Զի պառակտեսօին մարդիկք
Ի յարուսցեն հերձուած չարութեան:
Ճգունս բազում կրեաց
Ի հարու ւ ի տաճկի դիւան,
Վկայաց բազում տեղիս
Տեառըն մերոյ մարդեղութեան:
Վարժող էր նա անձանձիր,
Թէ լինէր ոք փափագ ուսման,
Թէ չէ՝ ինքն-ինքեան ասեր
Եւ երգէր զերգս աստուածական:
Զի ներքին մշակութիւն
Չի մնայր պարսող ընդունայն,
Այլ խոկմամբ աստուածայնոցն
Վերընթաց լինէր յարաժամ:
Զյաճախ ուտելն արգելոյր
Եւ կարկիչ էր յանդգնութեան,
Մանաւանդ աբեղայից՝
Խափանիչ համարձակութեան:
Զնախնի կարգն յառաջ ածէր,
Կանոնօք դնէր ի յատեան,
Վկայէր վասն աշխարհի,
Զի էին գործք իւր չարութեան:
Վասն որոյ իմ նմանիքս,
Որ կրօնիւք յերկիր կորացան.
