Անեղ լոյսն արարչական
Լոյս վառեաց խաւարեալ մարդկան.
Երկու լուսատու աստեղբն,
Որ յարևմտից ծագեցան,
Ի յԵրուսաղէմ սընեալք
Ի լուսոյն լուսով լրացան
Եւ մեզ խոր խաւարելոցս
Լուսատուք նոր առաքեցան:
Սարգիս մեծ եպիսկոպոսն
Եւ տէր Կիրակոսն արին այն,
Սլացեալ հոգւոյն թևօք
Եւ հասին սմա օգնական:
Պետրոսին և Յոհաննու
Օժանդակ եհաս Պօղոսն այն,
Իսկ այս Պօղոսին հասին
Ստուարաստեղն երկու գաւազան:
Նոր իմն օտարացուցիչ
Շշընջիլն անտի յայտնեցան.
Մերկ պարտին լինել մարրիկ՝
Քրիստոսի կարգել զօրական.
Ահա նորահրաշ հնչիւն՝
Դեռաբոյս և անյայտական,
Թէ պարտ է զմարմին թողուլ
Եւ հոգւոյն լինել պաշտըպան:
Նոր երգ, նոր ներբողեան,
Նոր կական ի ձայն ցնծութեան.
Նոր պարըս խմբել այսօր
Եւ երգել գոհաբանական:
Նոր պարու պարապետիս
