Յայնժամ և կոյսն ուրախացեալ
Զմաքոտ կուսանս անդ կոչեցեալ,
Զանուշ բերանն իսկոյն բացեալ,
Ի սուրբ պատուէրս առատացեալ:
«Որք սուրբ հոգոյն էք հարսնացեալ
Եւ սրբութեան ախտի կացեալ,
Արի ի նոյն լիջիք դարձեալ,
Առագաստին լապտերք լուցեալ»:
Սուրբն Յոհաննէս յառաջ մատեալ,
Ընդ մօր գթոյն խանդաղատեալ,
Նա զյայտնութիւն իրին պատմեալ
Եւ վասն եղբարցն՝ թէ կարօտեալ:
Այլև ընդ այսմ ամենայնի
Պարտիմք գիտել զսոյն յայտնի,
Զեղեալ գրեալ սքանչելի,
Որ ի ննջումն Աստուածածնի:
Զի է գրեալ Յովհաննիսի
Եղբօր սրբոյն Յակոբոսի,
Աւետարանիչ տէրն Յիսուսի
Ըրղի եղեալ Զեբեդոսի:
Յորժամ փոխիլ մօտեալ աստի
Մարիամու մօր կենսատւի,
Երսուն աւուրբք յառաջ լինի
Գալ հրեշտակին Գաբրիէլի:
