Այս էջը հաստատված է
խռպոտ ձայն մը ելավ ներսեն, հետո խոշոր ոտնաձայն մը և դուռը բացվեցավ։
Տիրան կը սպասեր որ էլենային ծիծաղկոտ վառ դեմքը տեսնե։
Ո՜վ պատրանք։
Դիմացը կը գտնվեր պախալը , գեր խոշոր հույնը, որ՝ թևերը վեր սոթտած, հավի մը փետուրները կը փետեր։
— Ո՞վ կուզես, հարցուր Տիրանին։
— Բայց… կակազեց երիտասարդը, էլենան հոս չէ՞։
Պախալը հեգնորեն խնդաց։
— Ի՞նչ պիտի ընես, հարցուց։
Պատանին վարանեցավ։
— Անգամ մը տեսնել կուզեի։
Ա՛լ անիկա չես կրնար տեսնել, ըսավ նպարավաճառը հեգնական շեշտով։
— Ինչո՞ւ։
— Կարգվեցավ։
— Որի՞ հետ։
— Որի՞ հետ պիտի ըլլա․ ինծի հետ։
Այս խոսքին վրա Տիրան խորին հեծյուն մը արձակեց, վազելով հեռացավ խենդի պես և սկսավ դաշտերուն մեջեն արշավել ատեն ատեն աղեկտուր հեծկլտանքի մը մեջ պոռալով․
— Պախ՛ալը, պախա՛լը:
