վայրկյանեն, դուրս վազեց մինչ համրը կանցներ, ինք ալ մյուս կատուներուն հետ սկսելով ուտելիք պահանջել։
Ապուշը տեսավ կատուն, կեցավ, շուրջը դիտեց ու կայծակի արագությամբ աղիքի կտոր մը հանեց կատուներուն ոհմակին, որոնք մեկ թափով խուժեցին անոր վրա, ճանկերնին դուրս։ Հետո, վագրի ոստումով, ցատկեց, բռնեց աղջկան կատուին ծոծրակեն. սեղմեր անոր կակուղ վիզը իր ջղոտ մատներուն մեջ, աչքերը թավալելով մոլեգնությամբ, լեզուն դուրս ցցած՝ օձի լեզվի պես, խեղդեց կենդանին որուն խաժ աչվըները դուրս ցատկեցին կապիճներեն. հետո մոտեցավ դիմացի պատին, զարկավ ջախջախեց անոր բրդոտ գանգը. արյունը, ըղեղով խառն, դուրս պոռթկաց. ու զարկավ, զարկավ անոր, խանչյուններ, կառաչար արձակելով, մոլեգնելով այդ ափ մը միսին վրա, որ ա՛լ անճանաչ կույտ մը եղած էր արյունաշաղախ. խածավ փրցուց անոր կակղիկ մանր թաթերը, ծամեց, դուրս նետեց, արյուն թքավ, ու երբ ա՛լ բան չմնաց խեղճ անասունը հայտնող, ճզմեց, աճըռեց, արյունոտ խմոր մը ձևացուց, և վայրագ ծիծաղով մը դարձավ խանութեն ներս նետեց զայն, հետո անճոռնի քրքիջով մը անցավ ճամբան շարունակեց։
